Tarih:
14.09.2016 - 17:59
Kategori:
Söyleşi
Hayatımın Yemekleri
Ayşe Arman; Deniz Türkali eğlenceli bir hayat kitabı yazdı. Adı 'Hayatımın Yemekleri', aslında bir yemek kitabı ama bence mini bir hayat kitabı.
Deniz Türkali eğlenceli bir hayat kitabı yazdı. Adı “Hayatımın Yemekleri”, aslında bir yemek kitabı ama bence mini bir hayat kitabı.
Duru, sade ve çok tatlı.
Aynı zamanda bir sürü yemek tarifi var. Pratik tarifler. Girivereyim şu mutfağa da yapıvereyim şu yemekleri duygusu uyandırıyor. Şahane ilham vermiş, mutlaka göz atın.
Şimdi sırada “Hayatımın Erkekleri” var, hayatına giren, kendisinde iz bırakan erkekleri yazmış, bence o da bir hayat kitabı olacak, heyecanla bekliyoruz...
Hem oyuncu, hem tiyatrocu, hem şarkıcı... Şimdi bilmediğimiz bir marifetin daha ortaya çıktı; yemek... Hayatımın Yemekleri dediğin lezzetleri neden bir kitap olarak bir araya topladın? Herkes yemeklerinizi lezzetli bulduğu için mi?
- Yok canım. Yemeklerimi beğeniyorlar filan umurumda değil benim, ben öyle kafama göre takılıyorum. Ben galiba hiç kendimi beğendirmek için bir şey yapmadım. Oyunculukta da aynı şey var bende. Onayım olmayan yerden gelen sevgileri istemiyorum. “Deniz Hanım, biz sizi çok seviyoruz!” “Sağ olun, eksik olmayın ama niye seviyorsunuz!” Doğru bir sevgiyse seviyorum ben, yoksa herkes niye sevsin beni? İsmi lazım değil, bazı insanlar sevmesin... Çünkü ben de onları sevmiyorum!
Gerçekten şahanesin! Kim kendini bu kadar net ifade eder...
- Bir de şöyle bir şey var, kendimi beğendirmek konusunda en önemli jüri benim. Her yaptığım şeyi de beğenmiyorum. Kendimi çok eleştiriyorum, parçalıyorum. Ama yemekse söz konusu olan, isterim ki pişireyim, dostlarım gelsin, birlikte sohbet, şamata gır gır, yiyelim, içelim...
Kâh İtalya’da bir köye kâh Bozcaada’da bir yılbaşı kutlamasına, olmadı oradan İstanbul’un lezzet mekânlarına ya da çocukluğuna götürüyorsun bu kitapla bizi... Eğlendin mi yazarken?
- Evet hem de çok. Herkesin de okurken eğleneceğini düşünüyorum. Çünkü üstten bir tavırla yazmadım, en şahane yemek yaparım havası atmadım, sadece güzellikleri paylaştım.
Bazen kendimizi Cem Mansur’la ya da Serra Yılmaz ile mutfakta buluyoruz, bazen Türkan Şoray’la bir pastanede ya da Hale Soygazi ile film setinde... Barış Pirhasan, Atıf Yılmaz, Yıldırım Türker, Ali-Mine Sirmen, Sezen Aksu, Onno Tunç, Hümeyra, Ece Aksoy, Lale Mansur ve daha pek çok isim de ortak oluyor senin mutfağına... Önemli olan aslında tarifler değil de, muhabbet mi?
- Aynen öyle Ayşecim! Bir de pişirirken keşfetmek. Yapacağın şeye bir şey daha katmak... Denemek... Yaptığın o şeyin sana ait olması çok hoş. Yoksa tariften bol ne var, gir internete her yer tarif. Ben bazı yemeklerde ölçü bile vermedim. “Kafanıza göre takılın, düş gücünüzü kullanın!” dedim. Çünkü yemek yapmak bir çeşit rehabilitasyon. Bazen olur, ülke olarak kâbus gibi bir dönemlerden geçeriz, şimdi olduğu gibi, böyle zamanlara, hayata karşı direnmek için kendimize bir şeyler bulmak zorundayız. Bu, yazmak olabilir, yüzmek olabilir, yürümek olabilir, yemek yapmak olabilir. Ben yemek yapmayı seviyorum.
Bir de kestaneşekerini...
- (Gülüyor) Evet, tamam sağlıklı yiyelim ama kestaneşekeri yemeden de yaşamayı düşünmüyorum. Kızım Zeynep küçükken öyle derdi, “Annem dünyada en çok kestaneşekerini sonra beni sever!”
Güzelmiş! Kilo verme takıntın var mı?
- Olmaz mı? Her zaman. Bütün hayatım boyunca oldu. Ama bu, yemek yemeyi sevmeme engel değil...
Kime en çok yemek yapmaktan hoşlanırsın?
- Tam da kitabımda anlattığım arkadaşlarıma, dostlarıma... Onlar benim vazgeçilmezlerim. Onlar, benim kendi seçtiğim ailem...
Ayşe Arman - Hürriyet
Duru, sade ve çok tatlı.
Aynı zamanda bir sürü yemek tarifi var. Pratik tarifler. Girivereyim şu mutfağa da yapıvereyim şu yemekleri duygusu uyandırıyor. Şahane ilham vermiş, mutlaka göz atın.
Şimdi sırada “Hayatımın Erkekleri” var, hayatına giren, kendisinde iz bırakan erkekleri yazmış, bence o da bir hayat kitabı olacak, heyecanla bekliyoruz...
Hem oyuncu, hem tiyatrocu, hem şarkıcı... Şimdi bilmediğimiz bir marifetin daha ortaya çıktı; yemek... Hayatımın Yemekleri dediğin lezzetleri neden bir kitap olarak bir araya topladın? Herkes yemeklerinizi lezzetli bulduğu için mi?
- Yok canım. Yemeklerimi beğeniyorlar filan umurumda değil benim, ben öyle kafama göre takılıyorum. Ben galiba hiç kendimi beğendirmek için bir şey yapmadım. Oyunculukta da aynı şey var bende. Onayım olmayan yerden gelen sevgileri istemiyorum. “Deniz Hanım, biz sizi çok seviyoruz!” “Sağ olun, eksik olmayın ama niye seviyorsunuz!” Doğru bir sevgiyse seviyorum ben, yoksa herkes niye sevsin beni? İsmi lazım değil, bazı insanlar sevmesin... Çünkü ben de onları sevmiyorum!
Gerçekten şahanesin! Kim kendini bu kadar net ifade eder...
- Bir de şöyle bir şey var, kendimi beğendirmek konusunda en önemli jüri benim. Her yaptığım şeyi de beğenmiyorum. Kendimi çok eleştiriyorum, parçalıyorum. Ama yemekse söz konusu olan, isterim ki pişireyim, dostlarım gelsin, birlikte sohbet, şamata gır gır, yiyelim, içelim...
Kâh İtalya’da bir köye kâh Bozcaada’da bir yılbaşı kutlamasına, olmadı oradan İstanbul’un lezzet mekânlarına ya da çocukluğuna götürüyorsun bu kitapla bizi... Eğlendin mi yazarken?
- Evet hem de çok. Herkesin de okurken eğleneceğini düşünüyorum. Çünkü üstten bir tavırla yazmadım, en şahane yemek yaparım havası atmadım, sadece güzellikleri paylaştım.
Bazen kendimizi Cem Mansur’la ya da Serra Yılmaz ile mutfakta buluyoruz, bazen Türkan Şoray’la bir pastanede ya da Hale Soygazi ile film setinde... Barış Pirhasan, Atıf Yılmaz, Yıldırım Türker, Ali-Mine Sirmen, Sezen Aksu, Onno Tunç, Hümeyra, Ece Aksoy, Lale Mansur ve daha pek çok isim de ortak oluyor senin mutfağına... Önemli olan aslında tarifler değil de, muhabbet mi?
- Aynen öyle Ayşecim! Bir de pişirirken keşfetmek. Yapacağın şeye bir şey daha katmak... Denemek... Yaptığın o şeyin sana ait olması çok hoş. Yoksa tariften bol ne var, gir internete her yer tarif. Ben bazı yemeklerde ölçü bile vermedim. “Kafanıza göre takılın, düş gücünüzü kullanın!” dedim. Çünkü yemek yapmak bir çeşit rehabilitasyon. Bazen olur, ülke olarak kâbus gibi bir dönemlerden geçeriz, şimdi olduğu gibi, böyle zamanlara, hayata karşı direnmek için kendimize bir şeyler bulmak zorundayız. Bu, yazmak olabilir, yüzmek olabilir, yürümek olabilir, yemek yapmak olabilir. Ben yemek yapmayı seviyorum.
Bir de kestaneşekerini...
- (Gülüyor) Evet, tamam sağlıklı yiyelim ama kestaneşekeri yemeden de yaşamayı düşünmüyorum. Kızım Zeynep küçükken öyle derdi, “Annem dünyada en çok kestaneşekerini sonra beni sever!”
Güzelmiş! Kilo verme takıntın var mı?
- Olmaz mı? Her zaman. Bütün hayatım boyunca oldu. Ama bu, yemek yemeyi sevmeme engel değil...
Kime en çok yemek yapmaktan hoşlanırsın?
- Tam da kitabımda anlattığım arkadaşlarıma, dostlarıma... Onlar benim vazgeçilmezlerim. Onlar, benim kendi seçtiğim ailem...
Ayşe Arman - Hürriyet
Röportajın 1. bölümü;
ÜYE YORUMLARI
Yorum YapFacebook Yorumları
