Suat abi

Barış Pehlivan; Son bir arzun vardı cezaevine girmeden önce... Kızınla vedalaşmak istiyordun. Söz vermişlerdi, çok gördüler. Ne desek eksik, o hasretin ahı bu hukuksuzlukta rolü olanların üstünde olsun.

Suat abi,

Hani seninle vedalaşıp biz çıktık ya... O gece yarısı bir yaşlı teyze ile karşılaştım adliyenin önünde. Kendi başına desteğe gelmiş bir Halk TV izleyicisiydi. Elinde evde doldurduğu termosuyla sıcak kahve dağıtıyordu gazetecilere. İşte o kahvenin çekirdeği sendin...

Kaptanın ne demek olduğunu en iyi takımı bilir. Eğer bu topraklarda Halk TV milyonların umudu olduysa, bizler tüm zorluklara rağmen çıplak gerçeği o ekrandan haykırabiliyorsak, tehditler saldırılar ve bedeller ayağımıza çakıl taşı bile olamıyorsa; biliyoruz ki sır sende yani kaptanda.

Suat abi,

Seni yakından tanımayanlar bilmez, yürüyen gazetecilik kitabı gibisin. Sinemadan bile konuşsak meseleyi mutlaka gazetecilik kurallarına getirirsin. Bilirsin, genel yayın yönetmenleri pek sevilmez lakin bu inancı da yıkmış nadir gazetecilerdensin. Öyle ya, stajyerin de şefin de ekran yüzün de besmele gibi senden dersini dinler her gün.

Unutma ki Anadolu’nun en ücra köşesinde bile girdiğin milyonlarca evin sahibinin kalbi de aklı da şu an o küçücük hücrende. Unutma ki sen olmadan biz de özgür değiliz. Ve unutma ki mutlu insanların yaşadığı hayalindeki o adil ülke için yine omuz omuza mücadele edeceğiz.

Suat abi,

Son bir arzun vardı cezaevine girmeden önce... Kızınla vedalaşmak istiyordun. Söz vermişlerdi, çok gördüler. Ne desek eksik, o hasretin ahı bu hukuksuzlukta rolü olanların üstünde olsun.

O şiirdeki gibi Suat abi, bir gün mutlaka...