Anne...

Bekir Çoşkun yazıyor; ''Bir sabah annelerini alıp götürdüler''...

Bir sabah annelerini alıp götürdüler...

İki bebeğinden Mirhat epilepsi hastası, durup durup düşüyor...

Solin ise kan kanseri oldu...

*

Anne tutuklu...

Hanım Onur, Cizre Belediyesi’nde, bir gizli tanığın ifadesi ile iki seneye yakındır hapiste... Terör örgütü sempatizanı iddiası var...

Birlikte anayasa yapmaya kalkmadıysa bile... Ya da o terör örgütünün başına plazma televizyon göndermediyse dahi... Elebaşının posterini astı demek...

Mahkemenin ne zaman karar vereceği belli değil...

Bildiğiniz hikâye...

*

Beni ilgilendiren ise; bir şarkı söyledi küçük hasta kız:

“Yalan, her şey yalan...”

*

Dünkü Cumhuriyet’te Esra Açıkgöz’ün haberini okuyunca, gazetelerdeki, televizyonlardaki, aklımızdaki ya da dilimizdeki diğer tüm haberlerin anlamsız olduğunu düşündüm...

Manşetler, resimler, yorumlar...

Onca söz...

Siyaset...

Döviz kurları...

TBMM...

Araba modelleri...

Yeni anayasa...

Yatırımlar...

Kafanıza çalın, hasta çocukları öldürüp ne yapacaksınız?..

*

Ben bu yazıyı yazarken (salı saat 12.30) Başbakan televizyonda konuşuyordu...

Kardeşlikten, barıştan, sarılmaktan söz ediyor...

“Allah” diyor...

“İnanç” diyor...

“Samimiyet” diyor...

“Vicdanın sesi” diyor...

*

Şarkısını söylüyor sayfada küçük kız...

*

Haberi okuyunca kalkıp dağ bayır dümdüz yürümek istedim...

Tüm değerler, ideolojiler, kavramlar, kavgalar, olanlar, olacaklar, tartışmalar, düşünceler silindi beynimden...

Tüm yargılarımı yitirdim...

Çırılçıplak kaldım...

Sadece, her krizden sonra kara gözlerini açtığında, etrafına bakıp annesini arayan küçük oğlan var aklımda...

Küçük kız, kolunda serumlarla o şarkıyı durmadan söylüyor:

“Yalan, her şey yalan...”