Asansör…

Bekir Coşkun: Kimisi uzak ülkelerde yaşamını kurtarmak için çırpınıyor, kimisi yazgıya küsmüş tezgahtar, kimisi umudunu kesmiş yutkunuyor… Bu yüzden işte asansör gibisin memleketim… Birisinin parmağı ile sadece inip çıkarsın… Bir adım ileri gidemeden…

Londra'da bir büyük otelin girişi…

Bir grup Türk görevli, hepsi takım elbiseli, kravatlı, ellerinde birer çanta asansörü bekliyorlar…
Asansör geldi…
Kapısı açıldı, bürokratlar “Önce siz buyurun” diye birbirlerini ittirmeye başladılar… İri yarı olanı küçük olanı ittirdi, küçük olanı “Olmaz valla, o şeref bize ait” diye kenara kaçtı, üçüncüsü onu yakaladı, var gücüyle öne itti…
Asansör gitti…
Asansör geldi, iri yarı olanı “Buyursunlar” dedi… Öbürünü ittirme başladı… Üçüncüsü geri çekilip, manda gibi eğilip kafası ile her ikisini birden önüne kattı ama asansörün kapısına denk getiremedi, “Mümkün değil siz buyurun” diyerek duvara yapıştırdı…
Asansör gitmişti, bekleyen birkaç İngiliz kaçıştılar…
Küçük boylu olan iri adamın koltuğunun altından sıyrılıp “Valla olmaz müdürüm, önce siz buyurun” dedi ve bir dördüncüsünün beline kafasını dayayıp itti…
Asansöre denk getirmişti ya müdür ayaklarını V biçiminde açıp asansörün kapısına dayayarak “Siz buyurmazsanız aha şuradan şuraya adımımı atmam” dedi…
O sırada bir İngiliz kız çığlık attı:
“Yetişin, asansör boşluğuna adam atıyorlar…”

Biraz abarttım sanki…

Ama yurt dışına gönderilen, dil bilmeyen görevlilerin binlerce trajikomik hallerinden birisidir…

AKP döneminde bu bir devlet politikası oldu, ödüllendirilmek istenen, yakınlar, akrabalar, yandaşlar… Ya da bir halt karıştırmış da gözden uzaklaştırılmak istenenler, cep dolusu dolarla yurt dışına gönderiliyorlar…

Çok kaybolan oldu, polis bulup elçiliğe getirdi…
Bern Büyükelçiliğine 12 bin dolar maaşla ateşe atadılar, dil bilmediği için yanına 6 bin dolara tercüman tutuldu bu ülkede…
En son; bu bayram öncesi 71 ülkeye, 6 bin dolarlar 100 müşavir göndereceklerdi, baktılar dil bilen yok…
Yönetmelikteki dil bilme şartını kaldırdılar…

Birkaç dil bilen gençlerimiz işsiz…

Kimisi uzak ülkelerde yaşamını kurtarmak için çırpınıyor, kimisi yazgıya küsmüş tezgahtar, kimisi umudunu kesmiş yutkunuyor…

Bu yüzden işte asansör gibisin memleketim…

Birisinin parmağı ile sadece inip çıkarsın…
Bir adım ileri gidemeden…