Atatürk’e Sığın

Bekir Coşkun; Valla bu kadar kutuyla gidersen ne der bilemeyiz. Yani Atatürk seni kurtardı kurtardı...

Farkındayız...
Sıkıştın...

*

Her şey sinirlendiriyor seni...
Bir sokuşta ayağın girmeyince, pijama terliğine kızıyorsun...
Şekerin, tuzun tadı yok...
Portmantoyu oraya sanki gelip geçerken sana çarpsın diye koymuşlar...
Sehpa da sana ayak atıyor sanki...

*

Yalakalara kızıyorsun...
O medya patronunu kaç kez “İkiyüzlü puşt” diye merdivenlerden aşağı attın hayalinde, Allah bilir...
“Bakıyorum dilin çözüldü” diye Ahmet Hakan’ı kovalıyorsundur masanın etrafında...
Jöleliye şöyle tekme atmak geliyordur içinden...

*

“Türkiye seninle gurur duyuyor” diye bağırdıklarında, kürsüden in tokatla diyor şeytan... “Ne gururu ulan, sokağa çıkamıyoruz” diye kovala...
Kaçanların kıçına da birer tekme...
Televizyonu açıp açıp kapatıyorsun...
Birkaç kere de çevirip pencereye doğru da bastın, pencere kapanmadı...

*

Uzaklara kaçmak istiyorsun...
Özellikle cemaatin elinden... Kaçamıyorsun da...

*

İşte...
O zaman Atatürk’e sığın...
Onun “Tekke ve zaviyelerin (cemaat, dergâh, türbe, tarikat) yasaklanmasına ilişkin” kanununa sarıl...
İlla ki “Laiklik” de...
Devrim yasalarını iste, oku...
Gaz sıkacağına otur “Gençliğe Hitabe”yi anla...

*

Biz öyle yaparız...
Başımız derde girdiğinde çiçeklerimizi alıp gideriz...
Küçük bayraklarımız var...
Mavi gözlerine bakarız...
İçin için anlatırız...
Gözyaşlarımızı elimizin tersi ile silerken, yüreklerimizle ve aklımızla onu dinleriz, gerekeni söylemiştir...

*

Öyle yap...
Atatürk’e sığın...

*

Valla bu kadar kutuyla gidersen ne der bilemeyiz...
Yani Atatürk seni kurtardı kurtardı...
Yok kurtaramadı...
Zaten kurtulamadın...