Tarih:
12.02.2012
Bal...
Sabah evden çıktım, karşı parkın ağaçlarına, mavi gökyüzüne asık suratla bakarken içimden geçiyordu: “Bu memleket güzel, ama adam gibi lider bulamadı...”
Sabah evden çıktım, karşı parkın ağaçlarına, mavi gökyüzüne asık suratla bakarken içimden geçiyordu:
“Bu memleket güzel, ama adam gibi lider bulamadı...”
O sırada zınk diye önümde durdu, arabasının camını açtı “Abi beni hatırladın mı?” diye bağırdı...
Kimi zaman okurlarımla karşılaştığımda kırdığım potların temkinliliği içinde eğilip yakından yüzüne baktım...
Kırmızı bir suratı vardı...
Kulakları minik birer uçurtmaya benziyordu, güldüğünde suratının yarısı diş olmuştu. Arabasının vitesini parka geçirdikten sonra camdan elini uzattı:
“Canımı veririm senin için...”
“Rica ederim” dedim...
Beterini söyledi:
“Öl de öleyim...”
İnsan ne de olsa duygulanıyor:
“Öyle deme ama...”
“Beni tanımadın mı?” dedi...
*
Tanımamıştım, ama benim için ölmeye hazır bir insana “Seni tanımıyorum” diyemedim, gözümdeki gözlüğümü ceplerimde arıyormuşum gibi yaptım...
Üsteledi:
“Adaşız biz... Beni unuttun mu?..”
İster istemez “Bekir, nasılsın?” dedim...
Böylece adımı öğrenmiş olduğunu hiç düşünmeden, içimden “Tanımamakla ne kadar ayıp ettik” geçti...
*
O andan itibaren bana “Bekir abi” demeye başladı ve arabadan fırladığı gibi “Sana bal vereceğim... Bakanlara götürüyordum... Hediyemi almazsan kahrederim” dedi ve bagajı açtı, tahta kalıplarda petek ballar vardı...
Ben “İstemem” dedikçe o bir poşete üç koca kalıp balı koydu, bir yandan da durmadan konuşuyordu:
“Anzer balı... Bekir abime vermeden nasıl geçerim?.. Almazsan, şerefsizim konuşmam...”
Ben “İstemem” dedikçe o ballarla arabama doğru koşmuştu bile...
“Peki... O zaman parasını vereyim...” dedim...
Önce “Hayır” gibi bir şeyler söyledi...
Tekrarlayınca “Maliyetini ver” dedi...
Maliyeti; 300 lira!..
Yıldırım gibi gitti...
*
Sonradan düşündüm, bizim evde senede yarım kilo bal yenmez, bana altı kilo bal satmıştı...
Bir haftadır arabamın bagajında altı kilo bal ile dolaşıyorum... Kimseye veremiyorum da, dolandırıldığımı bilmesinler...
Ve bir daha “Adaşız” diyene atılıp adımı söylemeyeceğim...
*
Durumu anladığımda, arkasından bakarak düşündüm; memleketin başına uygun bir lider arıyordum...
İşte buydu...
Arkasından bağırdım, duymadı...
Kaçırdık...
ÜYE YORUMLARI
Yorum YapFacebook Yorumları
