Bu yazı Kürtlere

Bekir Coşkun; Her seferinde Kürtleri kandırdılar. Sonuç ortada. Asırlardır süren bir arada yaşamanın keyfi kaçtı. Türkiye de, üzerinde yaşayanlar da paramparça…

2006…
“Başkan” olmak planının ilk adımıydı, anayasa değişikliği halk oyuna gidecekti…
Oylama öncesi Diyarbakır’da çıktı ilk kez “Kürt sorunu” dedi…
Ekim’de silahlar sustu…
Kürtler “Evet” dediler…
*
2009…
Seneye (2010) referandum var…
Bu kez parti kapatmayı zorlaştırmak, askeri şurayı etkisizleştirmek, yargıyı kucaklamak, sorgudan sualden kurtulmak lazımdı…
“Açılım” dedi…
Mayıs’ta silahlar sustu…
Kürtler “evet” dediler…
*
2014…
Artık cumhurbaşkanı olacaktı…
Doğru Diyarbakır’a…
Adı bu kez “süreç” oldu…
Silahlar sustu…
Kürtler “evet” dediler…
*
Kürt oylarına ihtiyacı olduğunda hep böyle oldu…
Ama “Kürt sorunu”, “Açılım”, ya da “Süreç”in ne olduğunu kimse öğrenemedi…
Kürtlerin bin bir derdi varken, gele gele mesele “Apo’ya villa” noktasında…
Bir yanda yalan dolan siyaset, bir yanda kanlı terör örgütü…
Her seferinde Kürtleri kandırdılar…
Sonuç ortada…
Asırlardır süren bir arada yaşamanın keyfi kaçtı…
Türkiye de, üzerinde yaşayanlar da paramparça…
*
Şimdiden söyleyeyim:
Önümüzde seçim var, bu sefer “Başkan” olmak istiyor…
Ne uydururlar bilemem…
*
Sözüm Kürtlere…
İnanma…
Bu kanlı oyunlara gelme…
Çocuklar sokakta birlikte oynasın… Dirsek dirseğe sınıfta ders sürsün… Kulübelerde nöbet saatleri eşittir…
10 bin ortak şirket, 100 bin yuva var…
İstanbul’un içinde üç tane Diyarbakır yaşar…
Komşudan yine bir tas çorba gelsin…
Zibidiye elletme…
O bayrak hepimizin…
*
İnanma…
Olmadı, İlhan İrem‘in şarkısıdır:
“Yine de sen bilirsin…”