Çocuklardan vaz mı geçtik?..

Bekir Coşkun; Yaşama; donanımlı, kendinden emin, geleceğinden kuşkusuz, güven içinde adım atsınlar… Babaları onlara “Büyüme küçük kal” demesin…

Tolga bebekti, uzun yıllar
sürecek “gazetecilik” denilen, gidenlerin genelde dönmedikleri bir yolculuğa çıkıyordum…
O gece minik yumuk ellerini öpmüş, küçük bir kağıda yazdığım notumu yastığının altına bırakıp gitmiştim…
“Büyüme bebeğim büyüme
Büyürsen seni sömürecekler…
Bu minik ellerin, minik ayaklarınla böyle, küçük kal…
Büyürsen sizi öldürecekler…”
*
Yıllar sonra Gezi olaylarında takur tukur çocukları vurduklarında, twitter’de bu notumu hatırlamaya çalışmış, arkadaşlarıyla Taksim’de direnen oğluma aklımda kaldığı kadarıyla atmayı denemiştim…
“Öyle değildi baba, şöyle demiştin” diye notu bana geri yolladı…
O küçük kağıdı saklamış…
*
Bizim kuşaklar yandı…
En güzel yıllarımız çırpınarak, dövünerek, yakınarak, ağlayarak, sızlanarak geçti… Hiçbirimiz tamı tamına mutlu olamadık… Kahkahalar attığımızda dahi, kıkırdarken içimizdeki acı battı, gülüşlerimiz dudaklarımızda donup kaldı…
*
Biz yandık…
Bari çocuklar yanmasın dedik…
Annelerin camdan endişe ile izlemediği güvenli sokaklarda oynasınlar… Bir uygar toplumun göz bebekleri gibi pırıl pırıl okullarda okusunlar… Üniversiteleri kavgayla, kanla bıçakla istila edilmemiş olsun… Diplomaları çaresizliğin başladığı yer olmasın…
Yaşama; donanımlı, kendinden emin, geleceğinden kuşkusuz, güven içinde adım atsınlar…
Babaları onlara “Büyüme küçük kal” demesin…
*
Ama kara yobaz, önce eğitimi istila etti…
On yılda on milyon imam yetiştirmeye göre kurguladılar eğitimi…
Devrimlerimizi, cumhuriyetimizin yüceliğini, Atatürk’ü silmeye baktılar…
Geldik:
Bu günlerde Kemal Kılıçdaroğlu ise “İmam hatipleri kapatmayacağız… Eğitimi konuşmadık bile… Çocuklara öğlenleri yemek vereceğiz” diye, sanki hiçbir şey olmamış gibi tekrarlayıp duruyor…
Çocuklardan vaz mı geçtiniz?..
*
Gelirseniz, o yemeği bizi kara yobaza teslim edenler yesin…
Bize çocuklarımızı geri verin…