Diyanet…

Bekir Coşkun: Türkiye'nin şu haline bakın; birbirine düşman bir millet, bu kin ve nefret, bu çürüme, bu gözyaşı, bu acılar boşuna değil, bu kafa oldukça…

Alanyaspor'un sevilen oyuncusu Josef Sural, Kayseri maçından dönerken, takımı taşıyan minibüsün devrilmesi sonucu yaşamını yitirdi…

Sadece Alanya değil, tüm ülke üzüldü…
Devlet adamlarının da katıldığı törende, çok ağlayan vardı, herkes “rahmet” diledi…
Sağ olsun Alanya Müftülüğü de demek ki duramadı, bir açıklama yaptı…
“Müslüman olmayanlara rahmet dilemeyin…”

Bir barış, sevgi, hoşgörü, ahlak kurumu olması gereken Diyanet'in bu görüşü herkesi ilgilendirir ama bizim evi biraz fazla ilgilendirdi…

Paskalyalarda, Andree -artık hayatta olmayan- annesini davet ettiğinde, yumurtaları boyardı… O paskalyada annesinin arkadaşlarını da davet etmişti… Ben de jest yapayım dedim…

Yumurtaları sprey boya ile her renkten, mor, mavi, sarı. kırmızı, turuncu, fıstık yeşili boyadım… Onların inancına göre yumurtalar soğan kabuğu ile hafif kırmızı boyandığı için, misafirler benim yumurtaları görünce biraz şaşırdılar sanki…
Andree kulağıma “Niye böyle parlıyorlar” dedi, yanıtladım:
“Metalik…”

O da bizim mübarek gecelerimizde helva yapıp dağıtırdı… Annesi öldüğünde –tüm gazeteci arkadaşlarım tanıktır- mevlit okutmuştu… Bunu “Müslüman dostlarının da duasını almak için yaptığını” söylemişti…

Laiklik buydu bir bakıma…

İnsanların inancı ne olursa olsun; hoşgörü, sevgi, saygı… Aynı sokakta camilerimiz, kiliselerimiz… Kurtuluş savaşımız… Şirketlerimiz, ortaklıklarımız, ticaretimiz… On binlerce ortak yuva… O yuvalarda büyüyen belki on binlerce çocuk…
Sprey boyalı yumurtalarımız, helvalarımız…

Türkiye'nin şu haline bakın; birbirine düşman bir millet, bu kin ve nefret, bu çürüme, bu gözyaşı, bu acılar boşuna değil, bu kafa oldukça…

Ölen ölmüş zaten…

Rahmet dileyen diler…
Allah rahmetini verir, ya da vermez…
Sana ne?