Gazeteciler

Bekir Coşkun; Hürriyet’ten ayrıldığımda Genel Yayın Yönetmeni Enis Berberoğlu ''Çok para verdikleri için gitti'' demişti…

Yine marketteki okurum kutladı:
“Çok güzel yazmışsın bugün…”
Ona “Bugün yazmadım, yazım yok” diyemedim…
O emindi yazdığımdan:
“Hakikaten doğruları yazmışsınız, doğruya doğru…”
“….!”
“Dokundura dokundura…”
“….!”
“Herkes okusun yani…”
*
Hava meydanındaki oğlanlar geldi aklıma…
Gözleri fırfır dönen arkadaşı saf bakışlıya “Abimi tanıdın mı?” dediğinde yeni yazar olarak sevinmiştim…
Gülümseyerek karıma “Bak tanınıyorum” der gibi baktım..
Göğsüm kabardı açıkçası…
Cin gibi olan “Sizi hep izlerim, yani ne kadar beğeniyorum bilemezsin” dedikten sonra saf olana dönmüştü:
“Abimi tanımadın mı?..”
“….?”
“Abim televizyoncu…”
Sonra da adımı söyledi ona:
“Güneri Barlas…”
*
Komik yanımızdır bu aslında…
Yazmış gibi yaparız…
Yazarmışız gibiyiz…
Olmayan yazılarımız daha iyidir ve kimi zaman yazmamak millete hizmettir…
Yazmışız gibi olur…
*
Patronların iki dudağı arasındadır yazarlar, köşeler, yazılar…
Bir gece işsiz kalıp, arka odaya kapandığında… Evdekiler ağladığını görmesinler diye camdan zifiri karanlığa baktığında…
Anlarsın…
Bir hiçsin aslında…
*
Kirli pis düzenin medyasıdır bu…
Sözcü gibi çok az gazetenin patronu sadece gazetecidir, başka bir iş yapmaz, devletle işi gücü olmaz…
Yani suçu iktidarlara atsak bile, sansür üst kattaki odada oturur…
Dahili telefonla kovarlar adamı…
*
Hürriyet’ten ayrıldığımda Genel Yayın Yönetmeni Enis Berberoğlu “Çok para verdikleri için gitti” demişti…
Tüm bu yazıyı onun için yazıyorum…
Sen niye gittin?..
*
Bizim gazetecilik yaşantımız böyledir…
Dışarıdan birisinin gelip vurması gerekmez bizi…
Biz bizi vururuz…
Ve bir gece arka odadaki camdan zifiri karanlığı seyrederken ağlar gazeteci…

Yalçın Bayer - Hürriyet