Meryem

Zaman zaman halsizleşip yere düşüyor, gözlerini açar açmaz hâlâ annesinin peşinden gitmek istiyordu...

Hayvan dostları bilgisayar ağı ile onu izlemeye, yardımlaşmaya başlamışlardı...

Her gün evlerde onun için özel yemekler yapılıyor, ziyaretine gidiliyor, başı okşanıyor, bahçeye çıkarılıp gezdiriliyordu... 

Ama o bulduğu her aralıktan dışarıya bakmaya, gücü varsa ve yapabilirse annesinin peşinden koşmaya kalkıyordu...

*

Onun ömrünün uzun olmadığını herkes biliyordu...

Son günlerini seveceği bir yerde geçirmesi için ona ev aranıyordu bir yandan...

*

O akşam eve geldiğimde, kedilerimiz ve köpeklerimiz tarafından karşılandıktan sonra marangoz atölyemden bir tıkırtı geldiğini duydum...

Andree “Bil bakalım bir neyimiz daha oldu?” dedi...

Durduğum yerde zıplayıp, “Bir şeyimiz olmadı, bir şeyimiz olmadı” dediysem de olmuştu...

Kapıyı açtığımda, üzerinde çalıştığım, yanlardan sürgülü iki çekmeceli sehpamın ters çevrilip ona yuva yapıldığını gördüm...

Oynasın diye bir buçuk eldivenim önünde...

Bana öyle baktı...

*

Hiç bu kadar güzel göz görmemiştim, siyah boncuk boncuk...

Kafeslerde geçen kısa ömürden sonra, bu özgürlük elinden alınacak diye sanki, çenesini yere koyup kuyruğunu salladı...

“Merhaba” dedim...

Andree “İşte bu Meryem” dedi...

Yanına oturdum, başını okşadım, tanıştık...

*

Bahçeye her çıkışında, ayaklarını duvara dayayıp annesinin peşinden gitmek istiyordu hâlâ...

Onun mutlu günler geçirmesi için her şeyi yaptık...

Ama önceki gün bir anda düştü Meryem.

Şu anda VTM’de yoğun bakımda...

Düzelince gelecek...

*

Onu yaşatmak için çırpınan bütün hayvan dostlarına teşekkür ederim...

O söyleyemez çünkü; Meryem adına...

Elimden gelse, annesini ve kardeşlerini bulup yanına getirmek de isterdim...

Ama gücüm yetmez...