Pi­ya­no­yu man­gal sa­nır

Bekir Coşkun; Yani piyanosunu biraz gözden uzak tutsun, kapağını açtığında otuz Çinli çıkar içinden…

O hakaret küfür eden adam…
Bak ben size söyleyeyim; piyano ver, kapağını açıp bir kez olsun tıngırdatmayı denemez…
Ya ayakkabı dolabı yapar, ya ayaklarını kesip sehpa…
Çünkü tınılara biraz olsun ilgi duysaydı, dünyanın en güzel tınılarını insanlara dinleten sanatçıya kızmazdı…
*
Japonlar dinliyor…
Onlar için Fazıl Say bir yıldızdır…
Git “Tayyip” kim diye sor, “Toyota” gibi araba markası sanır Japon…
*
Çinliler hayrandır…
Konser salonlarının önü her seferinde miting meydanları gibidir, onu dinlemek için birbirlerini ezerler Çinliler…
Yani piyanosunu biraz gözden uzak tutsun, kapağını açtığında otuz Çinli çıkar içinden…
*
İşte geçen gün Fazıl Say, Japonya’da, Çin’de on binlerce insanı büyüleyen konserlerini verirken, Ankara’da “İstanbul senfonisi” adlı eserini yasakladılar…
Hadi desek ki, Nazım Hikmet gibi eserdeki sözler battı…
Eserin sözleri yok…
*
Çalsaydı ya “beraber yürüdük biz bu yollarda”yı…
Nasıl söylerdi birlikte…
Do, re, mi yanında “fu” sesini çıkarttığında ara ki bulasın piyanoda…
*
Mesele; duyarlı sanatçıdan nefrettir…
Olanlara gözünü yummayan, yıkımlara arkasını dönmeyen, ülkesini sanatçı duyarlılığı ile korumaya kalkan, halkını uyarmaya çalışan sanatçıya duyulan kin ve nefret…
Işık saçan tüm sanatçılarımızın başına tarih boyunca bir şeyler gelmesi, asla ve asla rastlantı değildir…
*
Çünkü sokak lambası gibidir bizim sanatçılarımız…
Işığı vardır ama…
Tek başınadır…
Yalnız…
*
Karanlığın yarasaları o ışığa gelen kelebekleri yiyerek yaşamlarını sürdürebilseler de…
Nasılsa gün doğacaktır Fazıl Say….

Bekir Coşkun - Sözcü