Portakal çiçeği kadınlar...

Bekir Coşkun: Önünüze konulan bir bilgeliğin derinliğinde siz işte böyle çırpınırken, kıkır kıkır gülüştü portakal çiçekleri…

Yeni tanıştığımız orta yaşlarda güzel kadın sormuştu:
“Portakal çiçeğini bilir misiniz?..”
“Bilmem” dedim…
“Nasıl bilmezsiniz, bilmeniz lazım…”
“…….!”

*

İki saat “portakal çiçeğini” anlattı:
“Portakal çiçeği, aynı anda olgunlaşmış meyvesi ile birlikte açan tek çiçektir… Meyve ile çiçek aynı anda, aynı daldadır…”

*

Benim okurlarım başkadır, hiçbir şeyi boşuna söylemezler…
Uzun zaman “Portakal çiçeğini” düşündüm, kitapları karıştırdım, kim bilir kaç kişiye “Portakal çiçeğini bilir misin?” diye sordum…
Yanıt bulamadım…

*

Günler sonra bir anda geldi:
Portakal çiçeği kendisiydi…
Ve “Portakal çiçekleri” hep gözümün önündeydi…
Olgunlukları ile gençlikleri bir arada olan kadınlardı…
Bilgelik ile terk edilmemiş gençlik…
Yetişkinlik ile tazelik…
Geçmiş ile gelecek…
Meyve ile çiçek…
Önünüze konulan bir bilgeliğin derinliğinde siz işte böyle çırpınırken, kıkır kıkır gülüştü portakal çiçekleri…

*

Böyleydi yazım…
Aradan kaç sene geçti bilmiyorum…
Bugün hâlâ biraz umudumuz varsa, portakal çiçekleri sayesindedir…
Okullarda ne öğretilirse öğretilsin, evde çocuğuna Mustafa Kemal'i anlatan bilgelikten sonra… Saçına tokasını sokup meydanlara coşkuyla koştular portakal çiçekleri…
Gidin bakın…
Anıtkabir'de hep onlar; çocuklarını elinden tutup getirmişler, hem bebeklerinin hem kendilerinin ellerinde birer küçük bayrak var…
Anlı şanlı, rütbeli-rütbesiz erkekler toz olurken…
Onlar; işyerlerinde, çarşıda, pazarda, atölyelerde, okullarda, sosyal medyada, sokaklarda, meydanlarda, yaşamın her yerinde, narinlikleri ile dirençleri bir aradalar…

*

Yıllardır söylüyorum:
Gidişin kadınların elinden olacak…
Çünkü; gençliğin heyecanı, olgunluğun azmi ile işte oradalar…
Portakal çiçeği kadınlar…