Tiyatro

Diyelim ki Hamamönü’nde “Kentsel Dönüşüm” alanındaki “nema”lanma işi...

Tiyatrolarda sizi “ti”ye alıyorlarsa...

“Ti”sini atın siz de...

“..yatro” olsun...

*

Koca Kültür Bakanı “Tiyatrolarda Başbakan’a laf atılıyor. Bu da rahatsızlık yaratıyor” dediğine göre...

*

Sinema mesela...

“Si”sini atın...

“..nema” kalsın size...

*

Diyelim ki Hamamönü’nde “Kentsel Dönüşüm” alanındaki “nema”lanma işi...

Orada Ankara’nın en eski sahipleri otururdu...

Çoğu yoksul...

Ahşap eski evleri, pencerelerindeki çiçekleri, sokak sohbetleri ile kentin en eski haliydi Hamamönü...

Hiç ellenmemesi ve öyle korunması gerekirdi...

Ama gözü çıksın şu “nema”nın...

“Kentsel dönüşüm” daha planlanırken, AKP’nin Gençlik ve Spor Bakanı Suat Kılıç, oradan üzerinde eski ev olan bir arsayı aldı, bilirsiniz...

Çelik kapı fiyatına, 2 bin liraya...

Kendine bir konak yaptırdı...

Şimdi soru şu:

Aynı Kültür Bakanlığı, o evin bakım ve onarımı için Bakan’a ödenek verdi mi?..

“Nema” yani...

*

Eskiden sosyalist olan, CHP Genel Başkanı olmak dahi isteyen Kültür Bakanı Ertuğrul Günay, kendi zamanında yıkılan heykellerle, kapatılan sinemalarla, satılan kültür varlıklarıyla, yazılmadığı halde toplatılan kitaplarla, sonunda “Başbakan’a laf atılıyor” diye neredeyse belediye zabıtasına devretmeye varan tiyatrolarla tarihe geçecek...

Belli...

*

İstanbul Şehir Tiyatroları’na geldi sıra...

Ama tiyatrocular; üniversitelere, bürokratlara, medyaya, askerlere, sendikalara, işadamlarına benzemez...

Tiyatrocu boyun eğmez...

Hele elinden sahnesi alındığında...

Asla susmaz...

1909’daki “Masume”yi anlatır da bütün dünyaya, 2012’deki kendini mi anlatamaz?..

*

Peşinden...

Sıra gelir; edebiyata...

“Edeb”i at gitsin...

Lüzumu yok...

“...biat” ile idare edersin...