Yazımı Nasıl Tutturamadım?..

Bekir Coşkun yazıyor, ''Üşür yürek. Kar yağsa da yağmasa da...''

Şöyleydi dünkü başlık:

“Kar Yağıyor...”

Yazı çıktı; günlük güneşlik...

*

Tutturamadım...

“Lahana” yazım yaza denk gelmişti...

“Sıcaklar Nasıl da Bastırdı, Denize Gitme Zamanı” yazım yayımlandığında ise kum fırtınası çıkmıştı...

Mevsimleri kaçırdım...

Tutmadı...

*

Ne zaman yaz sıcağı kavursa ortalığı, paltom yanımdaydı...

Burnu açık askılı ayakkabım ile karda yürüdüğümde ise halam “Sen niye böyle denk getiremiyorsun oğlum?” diye kızmıştı...

Böyle gitti mevsimler...

*

Kaçan yılların arkasından koşup bir ucundan yakalamak hani..

Kafasına vurunca kuyruğu oynayan tahtadan at yapmıştım askerlik dönüşü... Tolga, “Baba bana mı?” dediğinde “Hayır bana” demeye utandım...

Ebru, oyuncağını oynarken benim kırdığımı hiçbir zaman bilemedi...

Koşar insan yılların arkasından...

Geç kalmıştır...

Tutamaz...

*

Aylardan eylüldü...

Yalakalık yapılacak zamanı denk getiremeyip Süleyman Demirel’e “Beyefendi çok güzel idare ediyorsunuz memleketi...Yani bu seçimleri de muhakkak ki siz kazanırsınız tahminim” dediğim günün gecesiydi...

Darbe oldu...

Beyefendiyi götürdüler...

*

Yıllar oyuncaklarımızı vermeden çekip gitti...

Mevsimler kaçtı...

Zaman, parçalarımızı yanında götürdü...

Eksik kalakaldık...

*

Telden arabalarımız...

Başına vurunca kuyruğu oynayan tahta at...

Üç tekerlekli bisikletlerimiz...

Çocuğa alınmamış, oynanmamış oyuncaklar... Söylenmemiş sözler, tutulmamış eller, tadı çıkartılmamış aşklar... Boynuna sarılıp da babaların, annelerin, doya doya içimize çekmediğimiz kokuları...

*

O zaman işte; tutmuyor yazılar...

Kış kıyamet...

Soğuktur hava...

Yollar kapalıdır...

Üşür yürek...

Kar yağsa da yağmasa da...