Almanya'daki Türkler Erdoğan'ın işaretini beklediyse vay hallerine

Merkel'e oy vermeyen AKP'li Türkler gidecek başka yer bulamayacaktır ve muhtemelen seçime katılmayacaktır. Başkasına gitmeyen oy Merkel'e zarar vermez.

Kaç haftadır dikkatle izliyorum. Cuma günü geldiğinde medyanın tamamı “cami keşfine” çıkıyor. Cami keşfi dediğim şu; Cumhurbaşkanı ve Başbakan cuma namazını hangi camide kılacak, bunun öğrenilmesi.
Yer saptaması yapılınca kameralar erken saatlerden itibaren camilerin avlularına konuşlanıyor ve yöneticiler namazlarını bitirdikten sonra “olağan açıklamalarını” yapıyorlar.
Böylelikle resmen bir din devleti olmamasına rağmen Türkiye sanki camiden yönetiliyor havası verilmiş oluyor.
Bu tam bir algı oluşturma yöntemidir. Kimse her hafta camilerden açıklamalar yapıldığına dikkat etmez. Müslüman bir ülkede cuma namazı elbette çok normal olduğu için ülkeyi yönetenlerin namaz sonrası açıklamalar yapıyor olması tepki de toplamaz. Ayrıca zaten kimsenin aklına “Neden namaz çıkışı konuşuyorsun” diye sormak da gelmez. Bunu sorunca “Sen Müslüman değil misin?” türü akılsız soruya muhatap olacağından çekinir.
Böylelikle yönetimdeki “din odaklı anlayış ve ülkeyi dindarlaştırma planı” hiç farkında olmadan milyonlarca kişinin beynine işlenmiş olur.
Şimdi gelelim işin olması gereken tarafına; camiye gitmek, namaz kılmak inanan bir kişinin kendi ibadetidir. Camiler iş yapılan yerler değildir. Bu nedenle siyasetçiler, devleti yönetenler de camiye gitmelerini bir gösteriye çeviremezler. Namaz öncesi veya sonrası halka açıklamalar yapamazlar. Devleti yönetme biçimlerini, aldıkları ya da alacakları kararları namaz sonrası ayaküstü demeçlerle halka açıklayamazlar. Hele bu ayaküstü açıklamaları her cuma gününün rutini haline getiremezler.
“Yapamazlar, edemezler” tanımlamalarını kullanıyorum da, “Peki yaparlarsa ne olur?” derseniz elbette “hiçbir şey olmaz” derim. Çünkü bu ülkede iktidar artık o kadar başına buyruk, kurallara, yasalara, hakka hukuka ve hatta anayasaya karşı o kadar duyarsız ki ve güç sarhoşluğu içinde devletin bütün erklerini o kadar kendine yönelik kullanıyor ki elbette buna karşı bir şey yapmak mümkün değil.
Dinin siyasete alet edilemeyeceğini söyleyebiliriz örneğin ama aldırmazlar ki, çünkü bütün gıdayı buradan alıyorlar. Yapılanın en azından siyasi ahlaka uymadığını söyleyebilirsiniz ama size kahkahalarla güleceklerdir “ne ahlakı?” diyeceklerdir.
Cuma namazlarını siyasi şova çevirenlere örneğin şunu sorsak; “Başka dinlerin de özel günleri var. Hıristiyanlar Pazar günleri kiliseye giderler. Siz hiç pazar ayininden sonra kameraların karşısına geçen ve siyasi açıklamalar yapan bir devlet adamı gördünüz mü?”
Göremezsiniz. Çünkü demokrasi ve hukuka inanan gerçek bir siyasetçi bırakın kilise çıkışı siyasi açıklamalar yapmayı, kiliseye gittiğini herkese göstermeyi bile kendine yediremez.
Bu iktidar 16 yılda her şeyi yedire yedire topluma kabul ettirmeyi başardı. Cuma namazlarından sonra “rutin” haline getirilen siyasi açıklamaların hedefi Türkiye'yi Arap tipi bir din devleti haline getirmenin alt yapısını hazırlamaktır.
Buna karşı belki bir şey yapmak şu anda mümkün değildir, ama ülkesini seven herkesin bu durumu görmesi, bilmesi ve farkında olduğunu, günün birinde hesabını sormaya hazır olduğunu göstermesi gerekir.