Avrupa'yı bırak, Güneydoğu'ya 'vizesiz' gidebiliyor muyuz?

Can Ataklı; Kendi ülkesinde vatandaşlarının ulaşım güvenliğini sağlayamayanların vize konusunda batıya kafa tutmaya ve makamlarının gücünü aşarak tek başlarına karar alıp açıklamaya kalkmaları da bize özgü bir davranış olsa gerek.

DİKKATİMİ ÇEKEN ŞEYLER

Erdoğan Osmanlı'nın son padişahlarına benzedi

İktidar partisindeki operasyonun tüm amacı sarayın tahkimatını artırmaktır. Erdoğan bulunduğu makamı dokunulamaz, ulaşılamaz yapmak istiyor.
Çünkü halk tarafından seçilmiş olsa bile yetkileri mevcut anayasaya göre. Bu durumda “devleti ben yöneteceğim, icra benim elimde olacak” söylemi her durumda bir “anayasa suçu” anlamına geliyor.
Şu anda her şey istediği gibi sürse de bir süre sonra yapılacak itirazlarda, hem kamuoyundan hem de kendi partisinden yükselecek eleştirilerde saray zora girecektir.
Bu işin sonunun Yüce Divan olduğu gerçeği sarayın tepesinde “Demokrales'in kılıcı” gibi duracaktır.
O halde tez zamanda bu “anayasal durumdan” kurtulmak ve gerçek anlamda sorumluluk sahibi olmak zorundadır.
Ancak bu yol sanıldığı kadar kolay değil.
Anayasanın değişmesi gerek öncelikle.
Bu anayasa değişikliği ile “Başkan”ın görev ve yetkileri belirlenecek. Cumhurbaşkanına icra yetkisi verilecek.
Bunlar yerine gelmediği sürece şu an ne kadar güçlü görünürse görünsün Erdoğan hep korku ve endişe içinde yaşayacaktır.
Bu korku ve endişe içindeki Erdoğan'ın ruh halini son Osmanlı padişahlarına benzetiyorum.
Sürekli savaş ve toprak kaybeden, batı emperyalizminin soluğunu ensesinde hisseden son padişahlar hep korku içinde yaşıyordu.
İçlerinde hep “beni düşürecekler, kellemi alacaklar” kâbusları yaşayan padişahların ilk başvurdukları önlem çevre güvenliğini artırmaktı.
Çok güvenilen isimlerden oluşan büyük koruma orduları, hafiye teşkilatları sadece ve sadece padişahın güvenliğini sağlamakla yükümlüydü.
Bu nedenle sokakta padişah aleyhine konuşan, eleştiren hatta imalarda bulunanlar bile tutuklanır ve hapse atılırdı.
Son padişahlar hükümetleri ve bürokrasiyi kendilerine çok yakın kişilerden, çoğu kez aile içinden seçer, çevrelerindeki kadroyu da olabildiğince daraltırlardı. Böylelikle tehlikeyi önceden öğreneceklerini düşünürlerdi.
Abdülhamit'ten itibaren padişahlara bakın hepsi saraya çekilmiş, dar kadro ile çalışan, en yakınlarını devlet görevlerine getiren, çevresinde çok büyük güvenlik önlemleri aldıran kişilerdi.
Bugün de benzerini yaşıyoruz.
Erdoğan'ın çevresindeki koruma ordusu 1000 kişiyi geçti.
Saray bombalı bir saldırıya bile direnecek derecede güçlendirildi.
Yakın çevresinde bir avuç danışman ve aile bireyleri var, diğerleri geniş önlemlerle saraya girip çıkıyor ve şov amaçlı görüntülerde kullanılıyor.
Tarih bize şunu öğretti. Pek çok büyük denilen şahsiyet kendilerini en güçlü olarak gösterdikleri dönemlerde yıkılıp gitmişler.
Baskı, şiddet, yıldırma, dayatma gibi unsurlar iktidarı güçlü gibi göstermiş ama bir gün gelmiş küçücük bir kıvılcımla ortalık yangın yerine dönmüş ve yıkılamaz sanılanlar birer birer gitmiştir.
Tarih ders almayanların ibret verici hikâyeleriyle doludur.