Hesap sormak bu kadar zorlaştırılamaz

Can Ataklı; İyi de niye? Cumhurbaşkanı yüzde 50 ile seçilecek ama suçlamak ve yargılamak için 5'te 4 çoğunluk aranacak.

Hava değişiyor, daha da değişecek

Ülkede işler iyi gitmiyor. Yönetimde ciddi zaaflar var. Bir panik havası seziliyor. Eğer Erdoğan konuşmuyorsa müdahale etmiyorsa işler daha da sarpa sarıyor.
Erdoğan'ın en önemli ve şimdilik kamuoyunda prim yapan en büyük özelliği sorunlara “efelenerek” çözüm aramak.
Ama nereye kadar?
O efelenmeler, gürlemeler “haddini bil, vız gelir tırıs gider” edebiyatı da artık eskisi kadar etkili değil.
Türkiye dört bir yandan kuşatılmış durumda.
Düşmanlıktan, husumetten, kıskançlıktan değil, iktidarın hataları yüzünden yaşıyoruz bu kuşatmayı.
Avrupa eleştiriyor.
Amerika yeni başkanı nedeniyle şu anda kapalı kutu. Ama her an bir beklenmedik hamle ile karşılaşabiliriz.
Suriye ve Irak'taki risklerimiz giderek artıyor. Ayrıca oralarda neler olup bittiği konusunda da sağlıklı bilgiler alamıyoruz artık.
En önemlisi ekonomi baş aşağı gidiyor. İktidarın ve medyanın moral pompalama çabalarına karşı piyasalar isyan halinde.
Ancak “korku” hâlâ hakim. Konuşmaktan, sesini çıkarmaktan korkan, başına bir iş geleceği endişesi içinde isyanını içine atan o kadar çok kişi var ki.
Buna karşı son günlerde bir hareketlenme olduğu ciddi biçimde görülmeye başlandı.
Aklı başında herkes görüyor ve biliyor ki “bu gidiş iyi gidiş değil” ve herkesin korku içinde bu kadar sessiz kalmasının ecele bir faydası yok.
Eski yeni AKP'liler bir araya geliyor yemekler yeniyor, basının alınmadığı toplantılarda “çare” arayışları yapılıyor.
İş dünyası “korkuyoruz” şerhini koyduktan sonra gidişattan endişeli olduğunu söylemeye başladı.
“Bertaraf olursunuz” tehdidi altında uzun süredir şikayetlerini açıkça dile getiremeyen TÜSİAD bu gidişten duyduğu “kaygıları” ortaya koymaya başladı.
Tamamen saraydan kaynaklanan gerginlik politikasının sürdürülemeyeceğini, demokrasi, hukuk, özgürlükler konusundaki kısıtlamaların artık genel düzeni sarsmaya başladığını söylüyor TÜSİAD artık.
Toplum için için kaynıyor.
Oylarını AKP'ye veren kesimlerde bile “ne olacak bu işin sonu” sorusu yüksek sesle konuşuluyor.
AKP iktidarı hızla bir “kırılma noktasına” doğru koşuyor.
Toplum üzerindeki baskılar tıpkı fay hattının enerji toplaması gibi birikiyor.
Bu enerjinin ne zaman ve hangi koşullarda ve nasıl kabına sığmayarak patlayacağını şu anda bilemiyoruz ama bunun kaçınılmaz olduğu da bir gerçek.
Algı yaratarak ve bunu ustaca yöneterek bugünlere gelmeyi başardılar ama bunun sürdürülemez olduğunu artık bizzat iktidar sahiplerinin de görmeye başladığını söylemek yanlış olmaz.
Her şey “cesur” birinin “Bu böyle gitmez, gitmemeli” demesi ile bir anda tersine dönebilir.
Bir kişinin çıkışından cesaret alan toplumun bütün dinamik güçlerinin harekete geçeceği günlerin çok uzak olmadığını söylemek gerek.
Bu hafta büyük olasılıkla en çok konuşulacak konu “Cumhurbaşkanlığı sistemi” olacaktır. MHP bu hafta içinde bir cevap vermek durumunda.
Ancak MHP'nin işinin kolay olmadığı ortada. Henüz kendi partisi içinde bile kesin bir karara varamayan, şimdilik sadece genel başkanın “bakıyoruz” sözlerinin arkasında duran MHP'de de ciddi çatlak çıkması kimseyi şaşırtmasın.
Türkiye yeni yıla doğru çok zor bir döneme giriyor.
Her alanda sıkışan ve ne yapacağını bilemeyen iktidarın gerginlik ve baskı politikasına devam etmeye çalışmasının öncelikle kendi içinden bir enerji patlamasına yol açması bana kaçınılmaz gibi geliyor.
Türkiye henüz aklını yemiş bitirmiş değil. Bu ülke en zor koşullarda bile şaha kalkmasını beceren bir ülkedir.