Körfez Geçişinde, Şirkete Özel KDV İndirimi

Can Ataklı; Hükümet (yani saray) köprü ve otoyol ücretlerinden alınan KDV'yi sadece bu köprüye mahsus olmak üzere yüzde 18'den yüzde 10'a düşürmüş. Var mı böyle bir hakkı?

ANALİZ

KANDIRILMIYOR, KANDIRARAK TASFİYE EDİYOR

Erdoğan siyasi yaşamının en güçlü günlerini yaşıyor.
Temel niteliği “Sorumsuzluk” olan bir makamda oturuyor.
Anayasal olarak hiçbir sorumluluğu olmasa da ülke yönetimini fiilen elinde tutuyor.
Her şeyi tek başına yapıyor.
Ama sıra sorumluluğa gelince çok rahat, çünkü bütün sorumluluk hükümette.
Yani saray emrediyor, bu anında yerine getiriliyor, bir aksaklık olursa hedef Cumhurbaşkanlığı değil ilgili yürütme organları.
Erdoğan devletin bütün güçlerini tek başına elinde tutarken etrafında da çelikten bir zırh ördü.
Bu zırh giderek devletin asli organlarının değil, bizzat saraya biat etmiş, yetkisiz ve sorumsuz güvenilir kişiler tarafından sağlamlaştırılıyor.
Buraya kadar geldikten sonra bir nokta koyalım.
Erdoğan en güçlü günlerini yaşamakla birlikte, eş zamanlı olarak en tehlikeli günlerini de geçiriyor.
İşlediği anayasal suçlar bini aştı.
Demokrasi, hukuk, insan hakları konularındaki karnesinin artık tamamı sıfırlarla dolu.
Yolsuzlukla ilgili hakkında hiçbir şey yapılamamasına rağmen devletin kayıtları en küçük bir tökezlemede foseptik çukuru gibi patlayacak.
İçte ve dışta çok sayıda düşman edindi, günün koşulları gereği şu anda kimse sesini çıkaramıyorsa da geleceğinin bir facia olduğu gün gibi ortada.
Bu da Erdoğan'ı daha içine kapanık, daha öfkeli, etrafına karşı daha güvensiz yapıyor.
Bu güvensizliğin sonucu Erdoğan yol arkadaşlarını hızla tasfiye ediyor, en küçük bir eleştiri karşısında bile düne kadar birlikte yürüdüğü insanların üzerini çiziveriyor.
Mavi Marmaracılara “bana mı sordun” sorusu bunun son örneği.
Erdoğan bu tasfiyeyi “kandırıldık” bahanesinin arkasına sığınarak yapıyor.
Cemaati “kandırıldık” dedikten sonra tasfiye etti. Oysa ortada kandırılma yok. Erdoğan hedefe giden yolda kime ihtiyacı varsa kullanıyor, miadı dolanları çöpe atıyor. Bunu yaparken de bir bahane bulması gerek, “kandırıldık” deyip sıyrılıyor.
Cemaat böyle gitti. En yakın dostları, arkadaşları, can yoldaşları Abdüllatif Şener, Abdullah Gül, Bülent Arınç, Hüseyin Çelik benzer “kandırmışlar beni, maksatları başkaymış” bahanesiyle gitti.
AKP'nin yükselişinde karşı devrimci saflara geçerek entelektüel birikimlerini iyi bir maddi karşılıkla ortaya seren ve milletin kafasını muhallebiye çeviren liberal kesimin kendinden olmadığını başından beri bilen Erdoğan, hepsini bir güzel kullandıktan sonra buruşturup attı.
Burada da bahane aynıydı “Bize yaklaşıp kandırdılar.”
Mavi Marmaracılar aslında İsraille çok daha derin ilişkiler kurmak için kullanıldı. İşleri bitti tu kaka edildi. Erdoğan “bana mı sordunuz giderken” derken kandırıldığını söylüyordu aslında.
Oysa herkesi kandıran bizzat kendisi.
Hiç kandırılmadı.
Herkesi kandırdı, kullandı, tehlikeyi gördüğü an atıyor.
Son numara ise IŞİD.
Korundular, kollandılar, yardım ve destek gördüler, Türkiye'yi terör üssü haline getirdiler.
Şimdi Türkiye'yi vuruyorlar.
Onlar Türkiye'yi vurdukça radikal İslam'a ilgi artıyor. Yeni meczuplar, canını ortaya koyacak kadar “davaya gönül vermiş” kişiler ortaya çıkıyor.
Saray açıkça “kandırıldık” diyemiyor tabii bu duruma. IŞİD'i düşman gösteriyormuş gibi yapıyor, esiyor gürlüyor, operasyonlar yaptırıyor.
Elbette ülkenin yarısını yine kandırıyor, bizi de kandırdığını düşünüyor.