Yeni hükümet adeta bir 'seçim' hükümeti gibi

Can Ataklı; Gözlediğim kadarıyla bu hükümet uzun boylu bir icraat hükümeti gibi değil ülkeyi her an seçime götürecek bir hükümet gibi çalışacak.

Bİ SORALIM BAKALIM

AKP'liler bundan sonra Erdoğan'ı hangi pozisyonda dinleyecek?

İktidar partisi “yalakalık” yapmak isterken yepyeni bir “ritüel” yarattı.
Herhalde herkesin hafızasındadır; AKP Kongresi yapılıyor. Sıra Cumhurbaşkanı'nın yazılı mesajının okunmasına geliyor. Bir anda bütün salon ayağa kalkıyor, herkes hazır ola geçiyor, put gibi dikilerek mesajın dinliyor.
Bu bizim tarihimizde bir ilk.
Sanıyorum demokratik başka hiçbir ülkede de görülmemiştir.
Manzara neresinden bakarsanız bakın, çirkin, sakil.
“Saygı” deseniz değil.
“Vefa” deseniz ne alakası var?
“Zorunluluk” hiç değil.
Eh “oturacak yer yoktu” da diyemezsiniz.
Bunun tek açıklaması vardır, koca bir partinin kendi ruhunu tamamen bir kişinin egemenliğine teslim etmesi, kendini “kul” yerine koymasıdır.
Üstelik bu “kulluk” krallıklardaki, padişahlıklardaki “zorunluluktan” değil “gönüllülükten” kaynaklanıyor.
Eğer bir kişinin yazılı mesajı bir kişi tarafından okunurken ayakta hiç kıpırdamadan durularak dinleniyorsa o partide kimsenin kimliği, kişiliği kalmamış demektir.
Ayrıca bu tür tutum ve tavırlar bir kere yapıldığında ister istemez “yol” haline gelir.
Bir partinin en üst organı genel kurulda parti başkanının yazılı mesajı ayakta dinleniyorsa, demek ki partililer bundan sonra o kişinin yapacağı her konuşmayı ayakta dinlemek zorunda kalacaklardır.
AKP'liler Erdoğan'ı ister ayakta ister amuda kalkarak dinlesin, benim derdim değil, korkum bu davranışın sarayın çok hoşuna gitmesi ve bunu herkesten istemeye kalkmasıdır.
Düşünebiliyor musunuz, sarayda muhtarlarla toplantı yapılıyor, tüm muhtarlar ayakta Erdoğan'ı dinliyor.
Erdoğan Danıştay, Yargıtay, Sayıştay toplantılarına gidiyor, kürsüye çıktığında herkes ayakta.
İş muhalefete gelince “Gel buraya aday ol da boyunun ölçüsünü al” diyecek kadar nezaketten uzak bir meslek kesiminin toplantısına katılıyor, işadamları hep birlikte ayakta.
Sonra giderek “ayağa kalkanlar-kalkmayanlar” türü polemikler başlıyor, ayağa kalkmayanlar “bertaraf” ediliyor.
Yazınca bana da çok komik geldi, muhtemelen okurken siz de “fıkra anlatılıyormuş” gibi gülüyorsunuzdur belki ama Türkiye bu zihniyetle öyle bir noktaya sürüklendi ki artık kimse “yok canım artık o kadarı da olmaz” diyemez.
Göreceğiz hepimiz.
Erdoğan konuşurken saatlerce ayakta beklemeye hazır o kadar çok işadamı, bürokrat, gazeteci, güya aydın var ki bir süre sonra gülmek için yazdığımız bu satırlar gerçeğe döndüğünde şaşırmayacağız bile.