Diyelim ki!

Hüsnü Mahalli: Şimdi artık Erdoğan başlangıçta düşman bellediği Rusya ve İran’la Suriye sorununu çözmeye çalışıyor.

Suriye’de ÖSO’nun ilk terör eylemi 8 Haziran 2011’de gerçekleşti.

O günden sonra Suriye’de nelerin olduğunu artık herkes biliyor.

AKP istemeseydi Suriye’de hiçbir şey yaşanmazdı.

Başlangıçta yaklaşık yüz ülke Esad’a karşıydı. Bu ülke temsilcileri Nisan 2012’de İstanbul’da toplanarak Suriye’de savaşan silahlı gruplara destek vermeye karar verdi.

Öncesinde ve sonrasında Esad’dan kurtulmak için onlarca bölgesel ve uluslararası oyun oynandı.

ÖSO, IŞİD, NUSRA ve benzeri yüzlerce örgüt bunun için kuruldu.

Dünya tarihinde Suriye benzeri bir olay yaşanmamıştır.

Eylül 2012’de Başbakan Erdoğan ‘Yakında Emevi Camisinde namaz kılacağını’ söyledi.

Şimdi artık bir tek Katar Erdoğan’dan yana.

Şimdi artık Erdoğan başlangıçta düşman bellediği Rusya ve İran’la Suriye sorununu çözmeye çalışıyor.

Ya da öyle görünüyor.

‘Görünüyor’ diyorum çünkü Suriye’de çözüm peşinde olan Erdoğan şimdi artık Libya’ya merak sarmış durumda.

Başka yerler de var ama şimdilik konumuz Libya.

Libya için bugün Berlin’de ABD, Rusya, Çin, Fransa, İngiltere, Almanya, İtalya, Mısır, Cezayir, BAE, Türkiye ve Kongo liderleri bir araya gelecek.

İlk beş ülke BM Güvenlik Konseyi üyesi.

Mısır ve Cezayir Libya’ya komşu.

Kongo Afrika Birliği adına.

İtalya Libya’nın denizden komşusu.

Erdoğan düşmanı BAE’nin davet edilmesi çok ilginç.

Müttefiği Katar ve İslamcıların güçlü olduğu Tunus’un davet edilmesini isteyen ancak bu isteği kabul edilmeyen Türkiye krizin yeni tarafı.

Zirve’den önemli bir sonuç çıkacağını sanmıyorum.

Böyle giderse Suriye’yi dokuz yıldır konuşanlar Libya’yı ondokuz yıl konuşurlar.

Suriye’de olduğu gibi Libya’da da kilit ülke Türkiye.

Orada Emevi Camisi yok ama Murat Ağa Camisi ile Turgut Reis türbesi var.

Süleyman Şah Türbesi kadar olmazsa da yine de önemli.

Osmanlı’nın ayak bastığı her yerde benzerleri var ve AKP ‘oralar bizim’ diyor.

AKP çok şey diyor ve dediği için de Türkiye bu halde.

İçerde ve dışarda.

Peki ne zamana kadar?

Normal koşullarda seçimlerin yapılacağı Haziran 2023’e kadar.

Peki bir bahaneyle seçimler olmaz ve AKP bu söylemiyle iktidarda kakırsa ne olur memleketin hali?

Ya da seçimler yapılır ve bildik yöntemleriyle seçimi kazanarak iktidarda kalan AKP şimdiki politikasıyla daha neler neler yapar?

Peki ya içerde?

Herkesi çıldırtacak sahtekar tarikat şeyhleri yeter.

O zamana kadar memleket onların olur.

O zamana kadar karanlık her yeri kaplar.

O zamana kadar laik, çağdaş ve demokratik Cumhuriyet geleneklerinden ve toplumsal yaşam alışkanlıklarından hiçbir şey kalmaz.

O zamana az kaldı ama bu süreci kim durduracak.

Sayıları giderek azalan muhalif medyanın söylenmesi ya da mızmızlanmasıyla bu iş olmaz.

Grup konuşmaları ya da gündelik basın toplantılarıyla hiç olmaz.

Böyle giderse bir değil üç tane Kanal İstanbul yapılır.

Böyle giderse tüm okullar medreseye çevrilir.

Böyle giderse Atatürk’ü ağzına alınlar türlü türlü işkenceye maruz kalır.

Böyle giderse hayal edemeyeceğiniz şeyler olur.

Ben bu filmlerin benzerlerini Ortadoğu ülkelerinde çok gördüm.

Versiyon farklı format aynı.

Sonucu kestirmek zor değil çünkü her şey ortada.

Her şeyin nedeni kişisel hırs ve saplantılar.

Batı tarih boyunca bu zaafları kullanmış ve istediği her şeyi yapmıştır.

Tarihi özetlemeye niyetim yok ama son on beş yıldır yaşadıklarımız her şeyi yeterince açıklıyor.

BOP ve Arap Baharı.

Türkiye dahil coğrafya perişan durumda.

Bugün barış olsa bile 2011 öncesine dönmek için 20-30 yıl gerekecek.

Ölenleri geri getiremeyiz, sakat kalanları sağlığına kavuşturmayız, yakınlarını kaybedenlerle her türlü işkenceye tabi tutulanların acılarını unutturamayız ama beyinleri yıkananların tehlikesinden asla kendimizi koruyamayız.

İşimiz çok zor.

Zor çünkü bir mucize olmazsa AKP 2011 öncesine dönmeyi düşünmüyor.

Dönmezse içerde ve dışarda çok şeyler yapar.

Perşembe’nin gelişi Çarşamba’dan bellidir.

Bezen de Salı’dan.

Salı da sallanırsa varın siz düşünün memleketin halini.

Yani kendi halinizi.