Libya trajedisi

Hüsnü Mahalli; Komşu Mısır, Tunus, Fas, Cezayir ve Sudan’da kaybeden İslamcılar düşman belledikleri Seyfulislam’ın kazanmasını engellemek için her şeyi yapacaklardır. Adamlar savaştan, öldürmekten ve insanlara acı çektirmekten büyük haz alıyorlar.

Türkiye’nin içinde bulunduğu ortamda Libya’yı anlatmak “abesle iştigale” benziyor ama uzun süredir “İçerdeki sorunların nedeni dış politik maceralarıdır” diyen biri olarak yazmak istedim.

BM, ABD ve bazı AB ülkelerinin yoğun çabası ile Libyalı tarafların 23 Ekim 2020’de ateşkes konusunda anlaşmasından sonra bu tarafları temsilen 75 kişilik Ulusal Diyalog Meclisi 5 Şubat 2021’de Abdülhamid Dibeybe’yi başbakanlığa ve Muhammed Menfi’yi başkanlık konseyi başkanlığına seçmişti.

Cenevre’de toplanan Meclis; başkanlık ve parlamento seçimlerinin 24 Aralık’ta yapılması ama öncesinde ülkede bulunan yabancı orduların ve paralı askerlerin çıkarılmasını kararlaştırmıştı.

Geçen süre içinde Türkiye askerini oradan çekmedi ve oraya taşınan Suriye kökenli paralı askerleri de geri göndermedi.

Rusya ve başka ülkelerin de paralı askerleri orada duruyor.

Geçen süre içinde Menfi ve Dibeybe Libya konusu ile ilgilenen hemen hemen tüm başkentleri bir kaç kez turladı ve konunun olası gelişmelerini görüşmek için Paris, Berlin ve başka başkentlerde toplantılar düzenlendi ama işe yaramadı.

Yabancı ordular ve paralı askerler orada duruyor ve üç gün kalmasına rağmen seçimin yapılıp yapılmayacağı belli değil.

Daha doğrusu yapılmayacağı belli.

Hikayenin tümü çok eğlenceli.

Başkanlık seçimi için önce 98 aday başvurdu ama Yüksek Seçim Kurulu bu sayıyı 73’e düşürdü.

Yüksek Seçim Kurulu ve bölge mahkemelerinin kararları sonucu Kaddafi’nin oğlu Seyfulislam, şimdiki Başbakan Dibeybe, Ankara’nın desteklediği eski İçişleri Bakanı Başağa, Mısır’ın desteklediği Ordu Komutanı Hafter ve Parlamento Başkanı Salih bu adayların en önemlileri.

Seyfulislam Uluslararası Ceza Mahkemesi savcılığı tarafından istenmektedir.

5 Şubat’da başbakanlığa seçilen Ankara yanlısı Dibeybe Başkanlık Konseyi Başkanı Menfi ile birlikte 24 Aralık seçimlerinde aday olmayacağı yönünde taahhütname imzalamıştı.

Ayrıca seçim yasası gereği aday olanların seçimden üç ay önce istifa etmesi gerekirken Dibeybe görevini sürdürüyor.

Ama Dibeybe’ye yöneltilen en önemli suçlama Yüksek Seçim Kurulu’na sunduğu belgeler arasında bulunan Kanada üniversitelerinden alınmış Mimarlık lisans ve lisansüstü diplomalarının sahte olmasıdır.

Ama Dibeybe’nin umurunda değil ve BM’nin Libya Özel Temsilcisi Amerikalı diplomat Stephanie Williams da hiçbir şey yapmıyor.

Öncesinde kimsenin tanımadığı Dibeybe’nin 5 Şubat’da başbakan seçilme sürecinde de etkin rol oynayan Williams’ın Washington’un talimatlarıyla hareket ettiği bilinmektedir.

Oyun içinde kim bilir kaç oyun var.

Artık olmayacağı kesinleşen seçimlerin yapılması durumda Dibeybe’nin kazanamayacağını hesaplayan ABD zaman kazanarak farklı tezgahların peşinde koşturuyor.

Tıpkı seçimleri engelleme tehdidinde bulunan İslamcı silahlı gruplar gibi.

Özetle Libya’da işler her an karışabilir.

Geçen yıla kadar savaşan taraflar yeniden savaşma olasılıklarına karşın hazırlık yapıyorlardır.

Savaşan taraflara destek veren ülkeler de öyle.

Türkiye, İtalya, Fransa, İngiltere, Rusya, ABD, Mısır ve onu destekleyen Erdoğan’ın yeni barıştığı BAE.

Kanlı olmazsaydı eğlence dört dörtlük olacaktı.

Anlaşılan on yıllık kan, acı ve göz yaşı birilerine yetmemiş.

Libya halkının özgürlük ve demokrasi beklentisi kimsenin umurunda değil.

Herkes Libya’nın zenginliklerini nasıl talan ederiz çabasında.

İtalya gibi olanlar tarihsel anıları canlandırma peşinde.

Ankara’nın derdi ise ideoloji.

Zavallı Libya halkı.

Oy kullanmak için 2.8 milyon Libyalı (toplam yaklaşık 7 milyon) seçmen kütüklerine adını yazdırdı ama bunların iki milyonu gidip seçmen kartını aldı.

Bölgesel ve uluslararası hesaplarla 10 yıldır perişan edilen Libya’lılar yalnız ve yalnız barış ve istikrar istiyor.

Kamuoyu yoklamalarına göre Libyalıların büyük bölümüne göre bu barış ortamını yalnızca Kaddafi’nin oğlu Seyfulislam sağlayabilir.

Komşu Mısır, Tunus, Fas, Cezayir ve Sudan’da kaybeden İslamcılar düşman belledikleri Seyfulislam’ın kazanmasını engellemek için her şeyi yapacaklardır.

Adamlar savaştan, öldürmekten ve insanlara acı çektirmekten büyük haz alıyorlar.

Utanmadan da bunu İslam adına yaptıklarını söylüyorlar.

IŞİD, Nusra ve benzeri diğer gruplar gibi.

Anlaşılan hâlâ revaçtalar!