Uzlaşmanın yolunu arayalım

Tarih: 08.06.2013

Mehveş Evin, 'Tayyip Bey belli ki kitlesiyle gurur duyuyordu, ama iki sivil ve bir polisin hayatını kaybettiği bir ortamda sağduyuyu unutmuş gibiydi.'

Başbakan Erdoğan’ın Afrika gezisinden döneceği saatlerde, Gezi Parkı ve Taksim her zamankinden kalabalıktı. Ancak atılan sloganlar yumuşamış, küfürlerden arınmış, dayanışma ve kardeşlik ruhu pekişmişti... Herhangi bir “provokasyon”a karşı herkes, her zamankinden dikkatliydi.

Polis şiddeti nedeniyle iki gencin hayatını kaybetmesi ve göstericileri kovalarken bir inşaattan düşen komiserin canından olması nedeniyle, herkesin yüreği kan ağlıyordu... Ortalığın yatışmasında, son dört günde polis müdahalesinin azalıp Gül ile Arınç’ın nispeten sakinleştirici demeçlerinin etkisi vardı.

Fakat Tunus’ta “Gezi Parkı’ndan vazgeçmeyiz” mesajını veren, Gezi eylemcileriyle ABD elçiliğine saldıranları aynı kefeye koyan Başbakan’ın sözleri, gerginliğin tekrar yükseleceğinin habercisiydi...

‘Tayyip’in askerleriyiz’

İstanbul’a dün sabaha karşı inen Başbakan Erdoğan’ı yüz binleri bulan çok kalabalık bir kitle karşıladı. Türk bayrakları sallayan, ironik bir biçimde “Tayyip’in askerleriyiz” diye seslenen ve tekbir getiren bu coşkulu kitleye Erdoğan, otobüsün üzerinden seslendi. Ne var ki konuşması, ümit edildiği gibi “kucaklamak”tan, itidalden, barışçıllıktan çok, ama çok uzaktı.

Tayyip Bey belli ki kitlesiyle gurur duyuyordu, ama iki sivil ve bir polisin hayatını kaybettiği bir ortamda sağduyuyu unutmuş gibiydi.

“Her ne yapacaksak demokrasiyle, hukukla yapacağız, bunun dışında ne olursa 76 milyon hep birlikte karşısında duracağız” derken, sokaktaki göstericilerin varlığını ve taleplerini bir kez daha görmezden geldi.

Twitter’ı toplumun baş belası ilan eden Erdoğan, bu sefer “elinde tencere tava değil elinde bilgisayarla dolaşan gençliği” övdü. Bunu söylerken, tencere tava çalınması gibi şiddetten uzak bir tepkiyi bile ötekileştirmeyi başardı. Bayrak yakma örneğini verip eylemcileri “vatan haini” sınıfına soktu.

Kimse engelleyemez!

Başbakan, konuşmasını “Türkiye’nin yükselişini, Allah’tan başka, kimse engelleyemez...” diye bitirirken kalabalıktan yükselen “Yol ver geçelim, Taksim’i ezelim” sloganlarını gülümseyerek karşılamakla yetindi... İşte “otobüs konuşması”nın en endişe verici anı buydu.

“Gönülleri yapmanın tarafında” olduğunu iddia eden bir Başbakan’ın üslubu böyle olmamalıydı. Hoş, farklı bir söylem kullansa herkes çok şaşırırdı... Yapabilseydi tansiyon düşer, demokratik ve çoğulcu bir Türkiye’nin yolu bir nebze olsun açılırdı.

Halkı sakinleştirmek yerine çocuk gibi gövde gösterisi yapmak, tehditler savurmak, herkese ama en çok iktidara zarar verdi.

Sokaktakilerin derdi, insan yerine konmak. Daha da ötekileştirilmek, daha da itilmek ve hedef haline getirilmek değil... Şiddete başvurmak, yaralanmak, ölmek hiç değil!

Bu çağrı herkese: Lütfen halkı daha fazla ayrıştırmadan, samimi olarak uzlaşmanın yollarını arayalım.

GAZETECİ, SANATÇI VE BORSA HEDEFTE

* Başbakan, karışık mesajlar verdi: Önce Kahire, Bakü, Saraybosna, Ramallah, Mekke, Medine gibi Müslüman kentlere, sonra İstanbul’a selam etti...

* “Masum” vatandaşların gösterilerden kendini ayırmasını tembihlerken, gösterilere katılanları “terör örgütlerinin aracı” olmakla suçluyordu...

* “Faiz lobisi”nin oyunlarına gelmeyeceğini belirtirken (Tunus’taki konuşması borsanın çakılmasına neden oldu) bir banka müdürünün “ben de çapulcuyum” demesine duyduğu öfkeyi açıkça ilan ediyordu.

* Sadece siyasetçileri değil, gazeteci ve sanatçıları da “hukuksuzluğun, ayrımcılığın, kışkırtmanın alasını yapmakla” suçladı Başbakan... Gazetecinin haber verme, vatandaşın haber alma hakkıyla ilgili bildiğimiz tutumundan vazgeçmedi.

* Gösterilerin “hukuksuzluğu”ndan bahseden Erdoğan, Gezi Parkı’nda Topçu Kışlası yapılmasının hukuksuzluğuna hiç değinmedi... Vandallığı eleştirirken, gözü çıkan, evinde bile çoluk çocuk gazlanan, dayak yiyen, sosyal medyayı kullandığı için gözaltına alınanlar için herhangi bir üzüntü belirtisi göstermedi.

Mehveş Evin - Milliyet