Hayatımızın en kötü 23 Nisan’ı

Yılmaz Özdil: Bir ülke nasıl bu kadar kötü yönetilebilir?

Alman çocukları en az iki spor yapıyor.
Fransız çocukların daha çok kedisi var.
Amerikalı çocukların daha çok oyuncağı var.
Moğol çocukların bilgisayar sayısı, bizimkilerden fazla.
Bizim çocuklarımız internet kullanımında Polonyalı, Çek, Macar çocuklarının gerisinde.
Denizleri yok ama, yüzme bilmeyen Avusturyalı çocuk yok.
Uçağa binmeyen Japon çocuğu olmadığı gibi.
Bizim çocukların memleketini ampul yönetiyor ama, elektronik eşya kullanan Güney Koreli, Hollandalı, Sırp çocuğu oranı daha fazla.
Portekizli çocukların okul tuvaletleri bizimkilerden temiz.
Hırvat çocuklar, bizimkilerden daha çok tiyatroya gidiyor.
Finlandiyalı çocuklar daha çok sinemaya gidiyor.
Bale seyretmeyen Rus çocuğu yok.
Bizim çocuklarımız Yunan çocuklarından daha az balık yiyebiliyor.
İspanyol, İngiliz, İtalyan ve Bulgar çocukları daha çok süt içiyor.
Belçikalı, Arjantinli, Meksikalı, Paraguaylı çocuklar daha çok çikolata yiyor.
Güya soğuk ülkeler ama, İsveçli, Norveçli, Danimarkalı çocuklar 10 misli dondurma yiyor.
Avustralyalı, İsrailli, İzlandalı, Şilili çocuklar daha fazla meyve tüketiyor.
Gabonlu, Ermenistanlı, Nikaragualı, Çinli çocuklar, hatta savaş halindeki Libyalı çocuklar bile bizim çocuklarımızdan fazla kırmızı et yiyebiliyor.
Litvanyalı, Kanadalı, Yeni Zelandalı, Maltalı, Letonyalı çocukların daha çok bisikleti var.
Bizim çocuk işçi sayımız, Avusturya'daki öğrenci sayısından fazla.
Okula gidemeyen çocuklarımızın sayısı, İsviçre'deki öğrenci sayısından fazla.
Afrika kabileleri dahil, dünyada bizim çocuklarımızın yaşında evlendirilen kalmadı.
Dünyada hiçbir milletin çocukları, bizim çocuklarımız kadar cinsel tacize maruz kalmıyor.
Dünyada bizim çocuklarımızın anneleri kadar dayak yiyen yok.
Dünyada bizim çocuklarımızın babaları kadar iş kazasında ölen yok.
İrlandalı, Tayvanlı, Meksikalı, İspanyol çocukların yaşam kalitesi bizim çocuklarımızdan katbekat iyi.
Avrupa'nın en yoksul çocukları, bizim çocuklarımız.