Uzlaşmaya mecburuz

Tarih: 12.01.2013

Ceren Özçelik, ''Ne taviz verilsin, ne de Kürtlere haksızlık edilsin...''

Hepimiz kardeşimizi, dostumuzu, sevgilimizi/eşimizi ya da evladımızı asker olarak uğurlamışızdır en az bir kere. Ve hepimiz 'Aman Doğu'ya düşmesin' korkusu yaşamışızdır. Hele ki son yıllarda Doğu'ya asker göndermenin korkusu bir başkadır, özellikle anneler için.

Hayatta bir insanın başına gelebilecek en kötü şey 'evlat acısı'. Ondan ötesi yok. Oğlunu savaşın göbeğine gönderen bir annenin korkusunu, o savaşta onu sonsuza dek kaybeden anneninse acısını kelimelere sığdırmak imkânsız. Evladını kaybeden her anne ömrünün geri kalanını yarım yaşıyor.

Doğu'da yıllardır süre gelen savaşta verilen kayıpların, dökülen göz yaşının haddi hesabı yok. Önüne geçilmezse torunlarımızı da aynı kayıplar ve acılar bekliyor olacak.

Verilen kayıpların geri getirilmesi mümkün değil. Ama şöyle de bir gerçek var, kanı kanla temizleyemezsiniz. Anlaşmaya ve uzlaşmaya çalışılması, bundan sonra yaşanacak olan kayıpları önlemek için ileri bir adımdır. Fakat öldürmeye öldürmeyle karşılık vermek, önceki örneklerinde görüldüğü gibi yerinde saymaktan öteye geçemeyecek.

***

Uzlaşma süreci, bir yandan umut vaat edici; diğer yandan birkaç yıl önceki 'Kürt açılımı' örneği de göz önünde bulundurulduğunda, hüsranla sona ermesi de muhtemel bir yol.

Ve o süreci gerçekleştirmeye çalışan AKP olunca durum daha da karmaşıklaşıyor. Biliyorsunuz 'Daha fazla özgürlük' vaat edip ülkeyi polis devletine dönüştüren bir parti AKP. O yüzden barış vaadinin de aynı hayal kırıklığı ile son bulması pek şaşırtıcı olmaz.

Ancak, Türkiye tarihinin en büyük sorununu, 'insan öldürmeden' sona erdirme yolu, en ve hatta tek tercih edilesi yol gibi görünüyor. Tabii bu yolda dikkate alınması gereken PKK mensuplarının menfaatleri değil Türkiye'de yaşayan tüm Kürtlerin temel haklarının gözetilmesi olmalı.

Öyle bir denge sağlanmalı ki, ne 'taviz' verilmiş , ne de Kürtlere haksızlık edilmiş olsun.

AKP bunu başarabilir mi bilinmez ama, bu yarayı ve kayıpları 'Dişe diş, kana kan' çığlıklarının da bitiremeyeceği su götürmez bir gerçek...

Ceren Özçelik