Hakan Tahmaz: AK Parti ve MHP liderleri ortaklaştıkları Türk milliyetçiliğinin ve otoriter yönetim anlayışının çıtasını yerel seçimlerde yükselttiler, söylemlerini sertleştirdiler.
Türkiye, yerel seçimlere 17 Nisan 2017 anayasa referandumunda başlayan evet-hayır saflaşmasının perçinlendiği 24 Haziran 2018 seçimlerinde oluşan Cumhur İttifakı ve Millet İttifakı’yla gidiyor.
Cumhur İttifakı partileri bu saflaşmayı devletin beka sorunu etrafında gerçekleştiriyorlar. Millet İttifakı partileri ise kendilerini tek adam rejimi karşıtları olarak tanımlıyorlar. Ancak, Millet İttifakı içinde yer alan partiler arasında çok ciddi bir dizi farklılık var.
Millet İttifakı’nın politikasızlığı kendi içinde bir dizi soruna, tartışmaya ve kafa karışıklığına yol açıyor. Bu nedenle sorunların çözümüne yönelik palyatif çözümlerle ilerlemeye çalışılırken zorlanıyor.
Bir anlamda Millet İttifakı, Cumhur İttifakı içinde yer almayan parti ve siyasal çevrelerin zimmi onaylarıyla aşağıdan gelişen fiili ittifak. Siyasal savrulma/sıkışmanın zorunlu ve fiili sonucu. HDP, EMEP ve ÖDP gibi bazı sol partilerin durumu tam da böyle.
AK Parti ve MHP liderleri ortaklaştıkları Türk milliyetçiliğinin ve otoriter yönetim anlayışının çıtasını yerel seçimlerde yükselttiler, söylemlerini sertleştirdiler.
Her iki liderin, muhalif partileri düşman ilan edeli çok zaman oldu. En son Cumhurbaşkanı ve AK Parti lideri Recep Tayyip Erdoğan hafta sonu Aydın’daki konuşmasında CHP, HDP, İyi Parti ve Sadet Partisi’nin ismini söyleyerek bu partileri çete ilan etti.
Bu durum belli ölçüde Cumhur İttifakının sıkışmışlığının bir sonucu olarak tecelli ederken diğer taraftan Millet İttifakı partilerinin hareket kabiliyetini belirleyen önemli faktör.
24 Haziran seçimlerinde CHP, İyi Parti ve Sadet Partisi’nin resmi ittifakı yerel seçimlerde daha da daraldı. CHP lideri Ankara’da aday tanıtım ve yerel yönetim bildirgesini açıkladı toplantıda İyi Parti ile iş birliğinden, Sadet Partisi ile temastan söz etti. HDP ve diğer sol partileri ise ağzına dahi almadı.
Son dönemde seçimlerin kaderini belirleme konumunda olan HDP’nin, resmi ittifak dışı bırakılması ama seçmeninden oy istenmesi/ beklenmesi örneğine ender rastlanan bir durum.
HDP’nin siyaset alanında tuttuğu yer ve Türkiye’nin demokratikleşmesindeki anlamının hatta bu nokta da her gecen gün daha da artan öneminin kavranamaması muhalifleri yanlış politik tercihlere yöneltiyor. Üstü örtük bir biçimde HDP seçmeninin sessiz, sakin ve usluca özgün sorunlarını unutmadan ama kendini parçası olarak hissetmediği bir yürüyüşe katılmasını ve ne kastedildiğini anlayamadığı “demokrasi” için CHP adaylarına oy vermeleri bekleniyor.
Bu çarpık demokratik siyaset anlayışı, salt Cumhur İttifakı’nın HDP’yi veya onunla birlikte davrananları kriminalize etmek için gösterilen çabayla ortaya çıkmış bir durum değil. Esas olarak Millet İttifakı partilerinin farklı ölçülerde Cumhur İttifak partilerine benzer yaklaşıma sahip olmaları ve problemli demokratik siyaset kavrayışları böyle davranmalarına yol açmaktadır.
Özellikle İyi Parti’nin, politik bagajı, Kürt sorununa ve HDP’ye yaklaşımı, Millet İttifakı’nın politik çerçevesinin ve bileşenlerin belirlenmesinde belirleyici olduğu ortada. İyi Parti’nin politikada tutmaya çalıştığı yer “şehirli orta sınıf Türk milliyetçilerin” partisi olmakla sınırlı olduğu açık.
MHP küskünleriyle, kızgınlarıyla sınırlı bir zeminde “başkanlık sistemine indirgenmiş muhalifliği” İyi Parti’yi diğer birçok konu ve sorunda Cumhur İttifakı’na daha yakın bir politik noktada durmasını sağlıyor. Cumhur İttifakının merkez siyasetinin hegomanik politik çerçevenin bir parçası. İyi Parti sözcüleri bunu çeşitli vesilelerle açık bir biçimde ifade ettiler. AK Parti’nin partneri MHP’den boşalan yeri doldurma çabası içindeler. İyi Parti’nin kuruluş mazisi ve parti programı bunu tanımlıyor. Bugüne kadar bunları aşan politik pratik geliştirilmedi. Partiye katılım ve kopuşlar da bu zeminde yaşanıyor.
HDP son iki seçimde daha önce izlediği seçimleri sisteme muhalefet etmenin zemini olarak ele alma stratejini terk ederek, iktidar partisiyle mücadele etme sınırına çekti. İyi Parti‘nin bunu dahi dikkate almayan yaklaşımla, eski Kürt ve HDP karşıtlığına devam etmesi kendilerini iktidar bloğuyla buluşturuyor.
Kısa bir süre en keskin muhalif olan MHP’nin bugün kraldan fazla Recep Tayyip Erdoğan’cı olmasına benzer İyi Parti’nin hükümet ortağı olması kimseyi şaşırtmayacak. İyi Parti bunun işaretlerinden birini, HDP’nin seçimleri kazanma olasılığının belirmesi nedeniyle Iğdır’da Cumhur İttifakı partileri lehine aday çıkarmamakla verdi.
Bu nedenle esaslardan biri yanlış İyi Parti’nin bu haliyle demokratik muhalefet cephesinde görülmesi veya görülmek istenmesidir. Bu beklenti veya yanlış değerlendirme, AK Parti karşısında sağlam temellere dayalı, rotası belli, güven veren, etkili ve ne yapacağını bilen demokratik muhalefetin geliştirilmesini sınırlıyor. Doğal olarak politik zemini sorunlu ve karmaşık muhalefet cephesinden, Recep Tayyip Erdoğan ile yarışabilecek kalibrede bir liderin çıkmasına mâni oluyor.
Bugün, kimilerince can simidi olarak görülen İyi Parti’nin ve onun arkasından sürüklenen başta ana muhalefet partisi olmak üzere tüm muhalefet güçlerinin kendilerine yaptıkları kötülüğün farkına varmadan muhalefeti kendi ayakları üzerine kaldırabilmesi mümkün değildir.
2014 cumhurbaşkanı seçimlerinde yapılan Ekmeleddin İhsanoğlu yanlışına benzer yanlışlarla yol alınamaz. Bu zarardan ne kadar erken dönülürse o kadar Türkiye demokrasisinin kazanacağı kesin.
Yerel yönetimleri kazanmanın bugün Türkiye’nin karşı karşıya bulunduğu sorunları çözmeye yetmeyeceği ortada. Yeni anayasal sistemde, yerel yönetimler eliyle merkezi iktidarı zorlamanın imkansızlığı apaçık ortada. Bu koşullarda seçmenin bunu dikkate almadan iktidara ne derece tavır geliştirebileceğini bir önceki seçimlerde gördük.
Tabi ana muhalefet adaylarını, Cumhur İttifakı’ndan güç devşirme maksatlı belirlerken, AK Parti’nin beka eksenli politikasına denk sertlikte belirlememesine her iki cephenin seçmeninin nasıl değerlendireceği başka bir konu.
Yerel seçimlerin kendi iç dinamikleri ve sınırlı da olsa çeşitli olanakları dikkate alındığında 1 Nisan sabahı nasıl bir Türkiye’ye uyanılacağını kestirmek zor değil.
ÜYE YORUMLARI
Yorum YapFacebook Yorumları
