Umut, Cesaret ve Yeni bir Zafer için

Mert Ünlü; Bundan sonrasında, başta yönelttiğimiz soruyu tekrarlama ihtiyacı duymaktayım. Nasıl yapmalı?

CHP kurultayının ardından yazılacak, söylenecek o kadar çok söz varken çıkan tabloya değinmenin çok anlamlı bir hamle olacağına inanmadığım için bu değerlendirmelerden şimdilik uzak duruyorum.

Çünkü, ortada bir iktidar heyecanı yaratabilecek potansiyel ve kadro hala bulunmamaktadır. Kurultay öncesi yaptığımız değerlendirmeler ana omurga itibariyle aynen geçerliliğini korumakta olup, önümüzdeki süreç içerisinde şekillenecek tablo ile daha net bir söyleme, ete kemiğe bürünecektir. Tek somut kazanım, iç sorgulama mekanizmasının ortaya çıkması olmuştur. Ancak, bu mekanizmanın varlığı da ”masaya yumruk vuran”, “Rakı sofrasında siyasete” izin vermeyen bir liderliğin, ellerine ve büyük bir kısmı ona sadık yönetime bırakılmıştır. Seçmenin gözünde hala iktidar alternatifi olmayan bir parti tüm açıklığıyla durmaktadır.

Ama Cumhuriyet Halk Partisinin durumundan bağımsız olarak, Türkiye siyasetini değerlendirmemiz ve gerekli siyasal müdahale araçları hakkında kafa yormamız, bunu yaparken yine CHP’ye değinmemiz gerekmektedir.

On iki yıllık AKP iktidarında, toplumsal anlamda gericilik ile beslenen, sermayenin serbestliği, son birkaç yıldır görünür bir şekle bürünmüş ve somut şekilde can almaya başlamıştır. “Ilımlı İslam” projesinin, mevcut ekonomik düzenin coğrafyada varlığını sürdürebilmesi için yeterli kararlılıkta ve sertlikte olmadığı, günümüzde hem ülke içinde hem de bölgede, IŞİD gerçeği ile kanıtlanmıştır.

Yeni Türkiye ya da İkinci Cumhuriyet’i tanımlamak tam da burada “Nasıl yapmalı” sorusuna birazda olsa ışık tutmaya yardımcı olacaktır.

Bu “yeni” yada “ikinci” gerçekliğinden yola çıkacak olursak, öncelikle ayaklarımızı tamamen bu coğrafyaya basmak zorundayız. Çözümü, ne bir Batı Avrupa merkezli bir siyaset yorumlaması olan Sosyal Demokraside nede birinci cumhuriyet Türkiye’sinin siyasi araçlarında artık bulamayacağımız açıkça karşımızda durmaktadır.

Bu noktada, “nedense” hiçbir şekilde, bağımsızlıkçı ve eşitlikçi damarı güçlü ve son 10 yılda somut başarı elde etmiş, Bolivarcı Latin Amerika sol iktidar örneklerine değinilmemektedir. İnatla liberal ve piyasa ekonomisine dokunmanın yanından bile geçmeyen örnek modeller üzerinden muhalefet şekillendirilmeye çalışılmaktadır.

Bu ana çıkış noktası bir iddia kaybıdır. Alternatifsizliği, alternatif adı altında, kaba tabiriyle yutturmaya çalışmanın ta kendisidir. Samimiyetsizdir ve mevcut çürümüş yapı üzerinden şekillenmektedir.

Yeni Türkiye ile hesaplaşma amacı olmayan bir partinin kendi seçmeninin gözünde alternatif olma ve toplumu hareketlendirme ihtimali görünmemektedir. Her şeyden önce, AKP’nin panzehri olamayacaktır.