'Bizim hâlâ umudumuz var!'

Mustafa Mutlu , ''Bir yandan yasaklanan kitapların serbest kaldığı açıklanıyor, diğer yandan dünya ve Türk klasiklerine arka arkaya yasak koyuluyor...''

“Kitapta Türkiye’de düşünce ve ifade özgürlüğünü, medya özgürlüğü merkezli bir tartışma zemininde sorunsallaştırdık. Görsel ve yazılı medyayı, gazeteciler, yazarlar, karikatüristler, gazeteler, dergiler, televizyon ve radyo kuruluşları, yayınevleri ve de internet mecrasını kapsayan bir ‘ihlaller alanı’na odaklandık.

Medya özgürlüğünün serüvenini anlatırken veri kaynağı olarak BİA raporlarını esas almakla birlikte, kimi zaman raporlarda yer almayan ya da detaylı ele alınmayan örnek olayları gazeteler, haber portalları gibi farklı kaynaklardan derledik. Raporlarda kısaca değinilen kimi vakaları yakın plana aldık, metinlerin içine yerleştirdiğimiz kutularda vurguladık. Doğrudan kaynağa ulaşmamızı gerektirecek bilgi eksiklikleri ile karşılaştığımızda, örneğin açılan davalara, dava gerekçe ve sonuçlarına dair güncellemeler veya yıllık raporlar için kimi zaman yayın kuruluşları ve de hak örgütleriyle doğrudan bağlantı kurduk. Çalışmamızın başlıca konuları:

Gazeteciler, yazarlar ve yayın kuruluşlarına yönelik davalar... Tutuklanan ve gözaltına alınan medya çalışanları...

Basın mensuplarının yanı sıra sanata ve sanatçılara yönelik saldırılar...

Hak ihlalleri ile mücadele eden siyasetçi ve aktivistler...

RTÜK’ün yayın kuruluşlarına verdiği cezalar...

Hak örgütlerinin ve basın meslek örgütlerinin çabaları ve eylemleri...

AİHM’ye yapılan hak arama başvuruları ve Türkiye aleyhine açılan / sonuçlanan davalar...

Özetleyecek olursak gazetecilere yönelik davalarda hangi yasa maddelerinin hangi gerekçelerle öne çıktığı, gazetecilere yönelik fiili ve sözlü saldırıların kimlerden geldiği, hangi yayınların toplatıldığı, radyoların neden sustuğu, program durdurma cezalarının en çok hangi yayın ilkelerine dayandırıldığı gibi birçok önemli soruya yanıt aradık.

Şüphesiz düşünce ve ifade özgürlüğü önündeki pürüzler giderilmeden özgür bir medyadan söz edilmesi güç. İfade özgürlüğünün olmadığı yerde medya özgürlüğü, özgür medyanın olmadığı yerde ise ifade özgürlüğü olanaksız...

Türkiye, geçmişte olduğu gibi günümüzde de ifade özgürlüğünü güvence altına alma konusunda başarılı bir sınav veremiyor. Ancak, yine de medyanın özgür bir ifade alanı sunduğu, fikirlerin suç sayılmadığı yeni bir dünya ve yeni bir medya arayışının kesintisiz süreceğinin teminatı, haklar ve özgürlükler mücadelesinin bizatihi kendi tarihidir.”

***


Kitabın önsözünden aldığım bu bölümler, kitabın içeriği hakkında yeterince fikir veriyor...

Birilerinin “inanç özgürlüğü” diye çırpındığı günlerde, düşünce, ifade ve medya özgürlüğünün nasıl ayaklar altına alındığının net bir fotoğrafını görmek istiyorsanız, bu kitap tam da aradığınız şeyi sunuyor...

Peki; “kötülüklerin çetelesini tutan” bu kitap, okuyanın umudunu kırmıyor mu?

Yazarlar, bu sorunun sorulacağını öngörmüş olmalı ki, kitabı şu sözlerle sonlandırıyor:

“Biz bu kitabı düşünce ve ifade özgürlüğü yolunda bedeller ödeyen, kazanımlar elde edilmesinde öncü olan, Türkiye’deki ve dünyadaki tüm düşünen ve düşüncesini cesurca ifade edenlere selam vererek sonlandırıyoruz ve şöyle diyoruz:

Bizim hâlâ umudumuz var.”