Tarih:
11.07.2017 - 15:59
Kategori:
Sendika
'Mevsimlik tarım işçileri her türlü ırkçı ve sınıfsal aşağılanmanın kurbanı oluyor'
Mevsimlik tarım isçilerinin sorunlarının araştırılarak yaşanan sıkıntıların giderilebilmesi için HDP Şırnak Milletvekili Aycan İrmez tarafından TBMM'ye araştırma önergesi verdildi.
Mevsimlik tarım isçilerinin sorunlarının araştırılarak yaşanan sıkıntıların giderilebilmesi için HDP Şırnak Milletvekili Aycan İrmez tarafından Meclis araştırma önergesi verdildi. Önergesindeki açıklamada Mevsimlik tarım işçilerinin yaklaşık %60’ı ulusal yoksulluk sınırının altında yaşadığını; anne ölümü riski on; bebek ölüm riski beş kat fazla olduğunu belirten İrmez, mevsimlik tarım işçileri için özel bir yasa olmadığını, bu işçilerin sosyal güvenceleri de bulunmadığına dikkat çekti.HDP'li İrmez mevsimlik tarım işçileri ile ilgili olarak, "Barınma, eğitim, sağlık, güvenlik, sosyal çevreyle ilişkiler, çalışma ve sosyal güvenlik konusunda devlet tarafından ya da işveren tarafından sunulan hiçbir imkânı mevcut değildir. Mevsimlik tarım işçilerinin yaşam ve çalışma koşullarını genel olarak aracılar belirlemektedir. Aracılar, işçilere iş bulmakta, işveren ile ücret pazarlığı yapmakta, ulaşımı düzenlemekte ve işçilerin ücretlerinden komisyon almaktadırlar." dedi.
Aycan İrmez'in Meclis araştırma önergesinde yer alan açıklamanın tamamı şöyle:
"Türkiye’de 6,5 milyon insandan oluşan tarım işgücünün yaklaşık yarısı mevsimlik tarım işçisi olarak çalışmaktadır. İstatistiklere göre, her iki mevsimlik işçiden biri doğduğu andan itibaren mevsimlik tarım için seyahat etmekte ve ortalama 48 farklı kente mevsimlik tarım işgücü olarak gitmektedir. Mevsimlik tarım işçilerinin yaklaşık %60’ı ulusal yoksulluk sınırının altında yaşamaktadır. Anne ölümü riski on; bebek ölüm riski beş kat fazladır ve kız çocuklarının dörtte biri okul ile tanışma fırsatına sahip olamamaktadır.
Tarımsal üretimin yoğunluk kazandığı Nisan ayı itibariyle, milyonlarca gezici tarım işçisinin mevsimlik göçü başlamaktadır. Aralarında yaşlı, çocuk ve kadınların da bulunduğu mevsimlik tarım işçileri yaşadıkları illerde iş imkânı bulamamakta, gittikleri illerde ise sosyal güvencelerden yoksun olarak çalışmak zorunda kalmaktadırlar. TÜİK’in 2016 yılı verilerine göre kadın işçiler günlük 33 TL, erkek işçiler 43 TL ücret almaktadırlar.
İşçiler, ulaşım masraflarını karşılayamadıkları için kapasitesine göre çok fazla ağırlık taşıyan minibüslerle, tehlikeli yolculuklarını yapmak zorunda kalmaktadırlar. İşçiler; yataklarını, kilimlerini, mutfak eşyalarını da yükledikleri, 12 kişilik kapasitesi olan minibüslere 25 kişi binmek zorunda kalarak gerçekleştirdikleri yolculuklarında kimi zaman ölümcül kazalara kurban gitmektedirler.
Mevsimlik tarım işçileri ile ilgili özel bir yasa olmadığı gibi, bu işçilerin sosyal güvenceleri de bulunmamaktadır. Mevsimlik tarım işçilerinin, barınma, eğitim, sağlık, güvenlik, sosyal çevreyle ilişkiler, çalışma ve sosyal güvenlik konusunda devlet tarafından ya da işveren tarafından sunulan hiçbir imkânı mevcut değildir. Mevsimlik tarım işçilerinin yaşam ve çalışma koşullarını genel olarak aracılar belirlemektedir. Aracılar, işçilere iş bulmakta, işveren ile ücret pazarlığı yapmakta, ulaşımı düzenlemekte ve işçilerin ücretlerinden komisyon almaktadırlar.
Mevsimlik tarım işçilerinin yaşadığı tüm bu sorunlar her yıl hiçbir düzenleme yapılmadığı için tekrar yaşanırken konuya ilişkin Başbakanlık tarafından 2010 yılında çıkarılan genelge yürürlükten kaldırılarak 2017 Nisan ayında yeni bir genelge yayınlanmıştır. Genelge, iş ilişkisindeki taraflardan biri olan işverenin, arazi sahibinin sorumluluğunu minimuma indirmekte ve mevsimlik tarım işçilerinin çalışma koşullarına dair pek çok önemli alanı muğlaklaştırmaktadır. Öte yandan genelgede, işçilerin işverenle kuracağı iş ilişkisine dair ücret, kadın-erkek ücret farklılaşması, geçici sigorta ve sendikalaşma gibi işçilerin çalışma sağlığı ve iş barışı açısından gerekli pek çok noktaya dair hiçbir şey söylenmemektedir.
Söz konusu genelgeden de anlaşılacağı üzere Hükümet, mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarına bütüncül bir çözüm sunmamaktadır. Genelge, mevsimlik gezici tarım işçilerinin sorunlarına çözüm bulunması yönünde hususlar içeriyor olsa da bu hususların bir tanesinin bile hayata geçirilmesinde başarılı olunamamakta, tarım işçilerinin olumsuz şartlarda tüm güvencelerden yoksun çalıştırılmasına devam edilmektedir.
Mevsimlik tarım işçileri Hükümet tarafından feda edilebilir en zayıf toplum kesimlerinden biri olarak görülmektedir. Hiçbir sosyal güvenceye sahip olmadan yoksulluk sınırının altında yaşayan işçiler, çoğu zaman bilmedikleri bir coğrafyada her türlük ırkçı ve sınıfsal aşağılanmanın da kurbanı olmaktadırlar. Mevcut genelge ve yönetmelikler sorunu çözmekten oldukça uzaktır. Yukarıda sözü edilen bu gerekçelerden dolayı mevsimlik tarım işçilerinin yaşadıkları sorunların kapsamlı bir şekilde araştırılarak bu sorunların giderilebilmesi için başta mevzuat değişiklikleri olmak üzere, alınacak önlemlerin tespiti ile ilgili bir komisyon kurulması elzem hale gelmiştir."
İşçiler, ulaşım masraflarını karşılayamadıkları için kapasitesine göre çok fazla ağırlık taşıyan minibüslerle, tehlikeli yolculuklarını yapmak zorunda kalmaktadırlar. İşçiler; yataklarını, kilimlerini, mutfak eşyalarını da yükledikleri, 12 kişilik kapasitesi olan minibüslere 25 kişi binmek zorunda kalarak gerçekleştirdikleri yolculuklarında kimi zaman ölümcül kazalara kurban gitmektedirler.
Mevsimlik tarım işçileri ile ilgili özel bir yasa olmadığı gibi, bu işçilerin sosyal güvenceleri de bulunmamaktadır. Mevsimlik tarım işçilerinin, barınma, eğitim, sağlık, güvenlik, sosyal çevreyle ilişkiler, çalışma ve sosyal güvenlik konusunda devlet tarafından ya da işveren tarafından sunulan hiçbir imkânı mevcut değildir. Mevsimlik tarım işçilerinin yaşam ve çalışma koşullarını genel olarak aracılar belirlemektedir. Aracılar, işçilere iş bulmakta, işveren ile ücret pazarlığı yapmakta, ulaşımı düzenlemekte ve işçilerin ücretlerinden komisyon almaktadırlar.
Mevsimlik tarım işçilerinin yaşadığı tüm bu sorunlar her yıl hiçbir düzenleme yapılmadığı için tekrar yaşanırken konuya ilişkin Başbakanlık tarafından 2010 yılında çıkarılan genelge yürürlükten kaldırılarak 2017 Nisan ayında yeni bir genelge yayınlanmıştır. Genelge, iş ilişkisindeki taraflardan biri olan işverenin, arazi sahibinin sorumluluğunu minimuma indirmekte ve mevsimlik tarım işçilerinin çalışma koşullarına dair pek çok önemli alanı muğlaklaştırmaktadır. Öte yandan genelgede, işçilerin işverenle kuracağı iş ilişkisine dair ücret, kadın-erkek ücret farklılaşması, geçici sigorta ve sendikalaşma gibi işçilerin çalışma sağlığı ve iş barışı açısından gerekli pek çok noktaya dair hiçbir şey söylenmemektedir.
Söz konusu genelgeden de anlaşılacağı üzere Hükümet, mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarına bütüncül bir çözüm sunmamaktadır. Genelge, mevsimlik gezici tarım işçilerinin sorunlarına çözüm bulunması yönünde hususlar içeriyor olsa da bu hususların bir tanesinin bile hayata geçirilmesinde başarılı olunamamakta, tarım işçilerinin olumsuz şartlarda tüm güvencelerden yoksun çalıştırılmasına devam edilmektedir.
Mevsimlik tarım işçileri Hükümet tarafından feda edilebilir en zayıf toplum kesimlerinden biri olarak görülmektedir. Hiçbir sosyal güvenceye sahip olmadan yoksulluk sınırının altında yaşayan işçiler, çoğu zaman bilmedikleri bir coğrafyada her türlük ırkçı ve sınıfsal aşağılanmanın da kurbanı olmaktadırlar. Mevcut genelge ve yönetmelikler sorunu çözmekten oldukça uzaktır. Yukarıda sözü edilen bu gerekçelerden dolayı mevsimlik tarım işçilerinin yaşadıkları sorunların kapsamlı bir şekilde araştırılarak bu sorunların giderilebilmesi için başta mevzuat değişiklikleri olmak üzere, alınacak önlemlerin tespiti ile ilgili bir komisyon kurulması elzem hale gelmiştir."
Vişne Haber Ajansı
ÜYE YORUMLARI
Yorum YapFacebook Yorumları
YAZARLARIMIZ
