Niyazi Koyuncu: Barış için kelleyi koltuğa aldım

Diyarbakır'daki tarihi Nevruz'da lazca türküler söyleyen ve bu nedenle bazı kesimlerden sert tepkiler alan Niyazi Koyuncu 'yine olsa yine yaparım' dedi...

Tarihi Nevruz’da, Diyarbakır ’da sahneye çıkan sürpriz isim merhum sanatçı Kazım Koyuncu’nun kardeşi Niyazi Koyuncu oldu. Sahneden bir milyondan fazla ‘Kürt’e Lazca türküler söyleyen Koyuncu, olayın ardından bazı kesimler tarafından hedef tahtasına kondu.

Niyazi Koyuncu, yaşanan süreci, Karadeniz’in ‘barış’a bakışını ve tarihi Nevruz sonrası yaşananları Milliyet gazetesinden Asu Maro’ya verdiği röportajda anlattı:

Öncelikle şaşırdınız mı şu son dönemde olanlara diye sorarak başlamak istiyorum... Bekliyor muydunuz böyle tepkiler?

Tabii ki ben bunu göze alarak gittim Diyarbakır’a. Gitme sebebim de benim barışa ve kardeşliğe olan inancımla ilgili bir şey. Aslında kabul etmemde başka bir neden de vardı; BDP ’li vekillerin Karadeniz’de karşılaştığı linç olayı.

O beni üzdü açıkçası. Ben çok fazla Güneydoğu’ya konsere gidiyorum ve her seferinde iyi bir şekilde ağırlanıyoruz. Onlara bunun yapılması beni zaten üzmüştü, böyle bir teklif geldiğinde ben de gittim, belki katkım olur diye. İnsanlar belki sorgular, “bu adam neden gitti” diye. Güzel bir atmosfer de vardı, ben hiç bu kadar kalabalığa şarkı söylememiştim hayatımda. Bir ara başım döndü.

Neden sizi çağırdılar sizce? Karadeniz’den biri olsun diye mi?

Muhtemelen. Çünkü son dönemde Karadenizlilerle Kürtlerin arasında sanki düşmanlık var gibi bir şey yaratılmaya çalışılıyor. Sanırım onlar da bunu kırmak için böyle bir adım attılar. Bizde öyle düşmanlık müşmanlık olamaz. Gittim şarkılarımı söyledim, belki bir köprü olur o şarkılar, siyasetçiler değil de belki insanlar arasında.

Pişman oldunuz mu sonradan, başıma bir sürü iş açıldı diye...
Yok, her şeyi göze almıştım zaten ben. Öyle de yaşayan biri değilim, kafasında doğruları olan biriyim, bir şeye inandıysam tamamdır. Körü körüne bir durum olsa tabii ki üzülürdüm ama ben bunu bilinçli yaptım, gittim şarkımı söyledim, geldim. Bir daha olsa yine giderdim. “Kelleyi koltuğa koydun” dediler mesajlarda, gerekirse öyle oldu.

Karadeniz’deki arkadaşlarınızdan, tanıdıklarınızdan nasıl reaksiyonlar aldınız?
Benim güzel bir çevrem var aslında. Karadenizli olup da muhafazakar olan arkadaşlarım da var, onların birçoğu da destek verdi. Herkes çünkü insan olarak düşündü. Ne olursa olsan kan dökülmesin, artık bu ülke başka bir şey yapmalı.

O yüzden arkadaş çevremden tepki almadım ama birkaç akrabam bir şeyler yazmış, beni arayamadılar tabii, bir de Karadeniz’de belli bir kesim. Bunların olacağı belliydi. Zaten normalde de benim konser takvimimde Diyarbakır, Van varsa o tipler hemen altına yazıyordu, “Ne işin var orada?” diye. Bunlar bugün o kampanyaları yapan insanlar ve beni dinleyen insanlar da değil.

Sizin büyüdüğünüz yıllarda Karadeniz nasıldı? Siz de bu topraklardan çıktınız ama gitgide milliyetçiliğin kalesi haline geldi Karadeniz...