Hepsi okumuş çocukların yürekleri paralayan halleri

Can Ataklı; Eğer çoğu soldan gelen entelektüellerin desteği olmasaydı, AKP bu kadar başarılı olamazdı.

Biliyor musunuz, eğer çoğu soldan gelen entelektüellerin desteği olmasaydı, AKP bu kadar başarılı olamazdı.
Çünkü Refah tabanından devşirilen AKP’nin ilk yıllarında yetişmiş adamı yoktu.
Ne devlet içinde güçlüydüler, ne üniversitelerde, ne özel şirketlerde ne de sivil toplum örgütlerinde pek varlıkları yoktu.
Aslında tüm bu alanlarda Refah kökenli, dinci, siyasal İslamcı olanlar bol miktarda vardı da, bunların neredeyse tamamı ikinci üçüncü sınıf konumlardaydı.
Yani içerdeydiler içerde olmasına da etkili değillerdi.
Aslında bilgileri, yetenekleri, zekâları yeterli değildi ama onlar “biz dindar olduğumuz için itilip kakıldık” diye savundular kendilerini hep.
Oysa alakası yok. Örnek mi istiyorsunuz? Merkez Bankası Başkanları. Biraz akıllı, yetenekli zeki olunca inancı ne olursa olsun herkesin yükseleceğinin kanıtıdır onlar.
Son üç başkan da gökten inmediler. Zaten Merkez Bankası Başkan Yardımcılığına kadar yükselmişlerdi.
2002’de AKP iktidara geldiğinde yaşadıkları en büyük sıkıntı “kaliteli adam” bulmaktı.
Erdoğan hem devlet kadrolarına atayabileceği nitelikte olanları tanımıyordu hem de kendi içlerinde bu nitelikte adam pek yoktu.
Bu nedenle AKP iktidarının ilk kadroları hep İstanbul Belediyesi’nden oluşmuştu.
Ancak her şeye rağmen, devlet yönetimini yürütecek kadar kendi zihniyetlerine yakın insanlar buldular sonuçta.
Sorun, kamuoyu önünde kendilerini savunacak halkı inandıracak isim bulmaktaydı.
Her şeye rağmen devlet görevlisi bulunabiliyordu ama entelektüel birikim fazla olmadığı için televizyon ekranlarında AKP’yi anlatacak kişi bulmak kolay değildi.
Cemaatin devreye girmesinin çıkış noktası aslında budur. Yoksa Fethullah Gülen AKP iktidara gelene kadar Erbakan ve çevresiyle pek anlaşamazdı.
Öyle ki AKP’nin “beyin yıkama” aracı olarak kullandığı ve darbe edebiyatının kullanmasında en etkili silah haline getirdiği 28 Şubat döneminde cemaat Erbakan’ın karşısında tavır almıştı.
“İktidar olduk da muktedir olduk mu?” ikileminde bocalayan Erdoğan cankurtaran simidi olarak cemaate sarıldı.
Cemaat mensupları devlette sinsice örgütlenmişlerdi. Özellikle bilgisayar alanında çok etkiliydiler. Şimdi Erdoğan’ın sloganı olan “dindar-kindar” nesli aslında cemaat çoktan yaratmıştı. Üstelik akıllı ve kurnaz davranmışlar, sol entelektüellerle başa çıkabilecek bir ekip de yaratmışlardı.
Erdoğan cemaatle yetinmedi. Sol entelektüellere de el attı.
Onların demokrasi ve hukuk kavgasını ve bu uğurda verdikleri mücadeleyi, ödedikleri bedelleri de biliyordu.
Erdoğan sol aydınları işte bu silahla vurdu.
Sol entelektüeller yıllarca haksızlığa uğramaktan bitap düşmüştü. Bunun da üstüne aslında ait oldukları kesimlerin de ihanetine uğramış hissediyorlardı kendilerini. Bu da onları kendi değerlerine, kendi ideolojilerine düşman yapmıştı.
Erdoğan bu psikolojiyi iyi değerlendirdi.
Sol aydınların ağzına birer parmak “demokrasi, hukuk, özgürlükler” balı sürdü.
Onlar da niteliksiz kitlelere Cumhuriyet’in ne kadar kötü olduğunu, Atatürk’ün aslında Türkiye’ye iyilik değil kötülük yaptığını, devrimlerin toplumda ayrışmaya yol açtığını, Cumhuriyet kadrolarının işkence ve kıyımdan başka bir şey yapmadığını anlattılar.
Öyle ki özellikle genç nesil kendi ülkesine kendi değerlerine düşman hale getirildi.
Sonra Erdoğan ve AKP zihniyetinin gerçek yüzü ortaya çıkmaya başladı.
Demokrasinin sadece hedefe giden yoldaki tramvay olduğu, hukuk ve özgülüklerin ancak Erdoğan’a destek verilmesi halinde geçerli sayıldığı, Türkiye’nin hedefinin batı demokrasisi ve uygarlığı değil ortaçağı andıran Ortadoğu tipi bir ülkeye dönüşmek olduğu gerçeği ortaya çıktı.
Her şeye rağmen kişiliğini yitirmeyen bazı aydınlar uyandı ve “ne oluyoruz?” demeye başladı.
Tabii anında AKP’nin balyozu beyinlerine indi. Çoğu işsiz kaldı, bir kenara atıldı, düne kadar övülürlerken bir anda karalanmaya, aşağılanmaya başlandılar.
Bazıları ise öfkelerine yenik düşerek Erdoğan destekçiliğine hala devam ediyorlar.
Aslında hepsi okumuş çocuklar ama düştükleri hal gerçekten yüreğimi parçalıyor.