Siyasiler nasıl bu kadar zengin olabiliyor

--ANALİZ---

Din istismarı dinin sulandırılmasına dönüştü
Bu iktidarın Türkiye’ye karşı işlediği pek çok suç var.
Ancak bana “en önemlisi hangisi” diye soracak olsalar “Toplumda yıllardır yaratılmaya çalışılan ama bir türlü başarılı olamayan düşmanlığı körüklediler, herkesi birbirine düşman hale getirdiler” cevabını veririm.
İkinci en önemli suç olarak gördüğüm ise şu; Siyasetin pek sevdiği “din istismarını” o kadar hoyratça kullandılar ki, olay artık din istismarından çıktı dinin sulandırılmasına, magazinleştirilmesine geldi.
İktidar ayakta kalmanın temel unsuru olarak din istismarını çok kullandı. Bu sayede geniş halk kitlelerini duygusal yönden etkileyerek bunu oya çevirmeyi de becerdi.
Ancak defalarca söylediğim gibi, din istismarı bir gün öyle bir noktaya gelir ki ters teper, kitleler dini sorgulamaya başlar, bu büyük bir tehlikedir.
Son günlerde din istismarının nasıl “sulandırma” aşamasına geldiğini ibretle izliyoruz.
Televizyonlardan, sözde aydınlardan, güya sivil toplum kuruluşlarından, Diyanet’ten sonra sıra popçularda topçularda artık.
Bir bakıyorsunuz ünlü bir pop starı henüz 2 yaşındaki bebeğinin namaz kılma görüntülerini sosyal medyada paylaşıyor. Bir başkası 5 yaşındaki çocuğunun zar zor abdest almasını “bakın benim minik bebeğim nasıl da abdest alıyor” diye elaleme duyuruyor.
Umre’ye gidenler sanki Paris’te kadeh tokuşturuyormuş gibi elleri havada pozlar veriyor.
CNN’deki bir sağlık programında bile sunucu göğüs kafesini anlatmak için “iman tahtası” tanımını kullanıyor
Türkiye’de nüfusun tamamına yakını Müslüman. Kendini Müslüman ya da dindar olarak görmeyenlerin bile tamamına yakını en azından İslam kültürü ile yetişmiş durumda.
Bizde din evde öğrenilir. Besmele çekmeyi, Fatiha okumayı, namaz kılmayı, oruç tutmayı hepimiz evlerimizde öğrendik.
Belki herkes dini açıdan çok yeterli düzeyde olmayabilir ama bu halkın Müslümanlığını da kimse tartışamaz.
Bu iktidar işte bu dengeyi bozdu. İktidar uğruna dini hoyratça kullanarak ve bunu da baskı aracına dönüştürerek bir dayatma ile Müslümanlığı yücelteceğini sandı.
Şimdi bu dayatmanın olumsuz yanlarını görmeye başladık.
Giysileri, yaşam biçimleri ve düşünceleri nedeniyle başlarına bir iş gelmesi korku suyla yaşayanlar “ben de müslümanım” deme yarışında.
Sıradan insanlar dini öğrenmek yerine kendi yaşamlarında yaptıkları pek çok şey konusunda kuşkuya düşerek “bunun dini açıdan uygun olup olmadığını öğrenme” telaşına kapıldılar.
Sorulan saçma sapan sorulara dini otoriteler tarafından verilen saçma ya da günümüze uymayan güya cevaplar nedeniyle de toplumda travmalar yaşanıyor.
Örneğin bugüne kadar makyaj yapmayı, dövme işlemeyi, oje ve allık sürmeyi, kaş aldırmayı dinen sakıncalı görmeyen türbanlı genç kızlar, verilen fetvalarda bunların haram olduğunu öğrenince ne düşünüyorlar acaba? “Boş ver” mi diyorlar yoksa büyük bir telaşa mı kapılıyorlar?
Dinin sulandırılması, magazinleştirilmesi ve baskı aracı olarak kullanılması şu ada iktidara belki oy olarak dönüyor, ama bilelim ki bu hoyratlık eninde sonunda tersine dönecek ve din istismarı yapanları vuracaktır.