Zamanında susmasaydınız bugünlere gelmezdik

Can Ataklı; Saray ve AKP medyayı acımasızca susturmaya çalışıyor.

Saray ve AKP medyayı acımasızca susturmaya çalışıyor.
Bunda hayli de başarılı oldu. İktidara göbekten bağlı çok güçlü bir medya oluşturuldu.
İstenmeyen hemen herkes işinden edildi. Koca televizyonlar, gazeteler el değiştirdi.
Evindeki kumandayı kullanmaktan aciz insanlar bir anda televizyon gazete sahibi oldu.
Şimdi gerçekten gazetecilik yapmak isteyen herkes feryat ediyor.
Oysa gerçek gazeteciler, bugün “AKP’den nasıl kurtulacağız” diye çare arayan siyasetçiler, Türkiye ekonomisine yön veren büyük sanayici ve işadamları, yargı mensupları, sivil toplum kuruluşları bundan 11 yıl önce, hiçbir şey yapmasalar, sadece şu satırların yazarı bendenizin haykırışına kulak vermiş olsalardı, AKP iktidarı bu kadar hoyrat biçimde medyayı tırpanlayamazdı.
11 yıl önce Star medya gurubunun başındaydım.
Ana haberleri sunuyor, Kırmızı koltuk programını yapıyor, Star gazetesinde de köşe yazısı yazıyordum.
Star medyası Uzan Grubu’na aitti.
Daha önce 28 Şubat cengâverlerinin gadrine uğramış ve işsiz kalmıştım. Tam üç yıl sonra kasım seçimlerinde AKP’nin tek başına iktidar olmasının ardından Star’da çalışmaya başlamıştım.
TMSF Uzan Grubu’na el koyduğunda içinde medya da vardı.
Aslında el koyma Uzan’dan alacakları tahsil etmek için değil, bu medyayı etkisiz hale getirmek için yapılmıştı.
Bu Türkiye’de ilk kez denenen bir şeydi. Korkutmak, sindirmek yerine direk el koyarak o ana kadar muhalif olan gazete, televizyon, radyo ve internet sitelerini bir anda hükümet savunucusu, iktidar borazanı haline getirmekti amaç.
El koyma kararı o günün medyasında büyük sevinç! yarattı.
Hürriyet, Milliyet, Sabah, Zaman, Yeni Şafak, Radikal, Posta gazeteleri ve bunlara bağlı televizyonlar “oh olsun” manşetleriyle süslüydü.
O tarihlerde medyaya yansımayan çok ciddi bir mücadele verdim.
Başta bütün gazete genel yayın müdürlerini aradım. Basın meslek kuruluşlarının başkanlarına ulaştım. Siyasi partilere gittim. Cumhurbaşkanını, Yargıtay cumhuriyet başsavcısını, Barolar Birliği’ni, önemli sivil toplum kuruluşlarının başkanlarını, işçi sendikalarını, RTÜK üyelerini, en büyük holding sahiplerini ziyaret ettim.
Anlattığım şuydu; “Uzan grubuna yönelik bir mali operasyon yapılabilir. Eğer Uzanlar’ın borcu varsa bu çeşitli yollardan tahsil edilebilir. Ancak medyaya direk hükümetin sahip olması çok sakıncalıdır. Bunun için iki yol var. Ya itibarlı bir meslek örgütü geçici süre için yönetimi devralsın ve gazete, televizyon ve radyolar satılsın ya da hepsi bir süre için kapatılsın, üç ay içinde satış kararı alınsın, bu süreçte tüm çalışanlara maaşları ödensin, bu ödenenler de Uzanlar’a borç olarak yazılsın.”
O yıllarda ulaştığım hiç kimse buna sıcak bakmadı. Amaç Uzanlar’ı batırmaktı ve kimse yaklaşan tehlikeyi görmek istemiyordu.
Sonunda pes ettim. 4 yılımı işsiz geçirdim. Bu sürede hiçbir yerde Uzanlar’la ilgili tek satır yazmadım konuşmadım, sessizce bekledim.
Star medyasına el konması bugünlerin habercisiydi.
İktidar geçen süreçte aynı yolu kullanarak Cine-5’i, Sabah’ı, ATV’yi, Yeni Asır’ı ve televizyonunu, Olay TV’yi el koyma yöntemiyle ele geçirdi, başına oturttuğu yandaşları aracılığı ile bu yayın organlarını iktidar borazanı haline getirdi.
Bununla da yetinmedi, ele geçiremediği yayın organlarına ağır baskılar uyguladı, beğenmediği herkesi işten attırdı ya da etkisiz hale getirtti.
Bu nedenle geldiğimiz noktada medyadaki herkesin payı vardır.
Kendimiz düştük. Şimdi ağlıyoruz.
Bari bu son ders olsun. 1 Kasım’da eğer AKP yine tek başına iktidar olursa artık “ders alma” şansımız bile kalmayacak.