Erbaş’ın kılıcı

24 Temmuz’da Ayasofya-i Kebir Cami-i Şerifi’nde kılınan ilk namazda Diyanet İşleri Başkanı Erbaş’ın kılıcı herkesin ilgisini çekmiş günlerce konuşulmuştu.

Kurban Bayramı namazında Erbaş yine aynı kılıçla aynı camide minbere çıktı.

Osmanlı’dan kalan geleneğe göre Cuma ve Bayram hutbeleri için minbere kılıçla çıkan kişi kılıcı sağ eline alırsa düşmana karşı kullanma ama sol eline alırsa dostlara barış ve güven niyetini gösterirmiş.

Padişahlar adına.

Laik(!) Cumhuriyet’in Diyanet İşleri Başkanı Erbaş bir anlamda Osmanlı’da Şeyhülislam konumundadır.

Peki bu durumda kim düşman kim dost?

Verilen mesajlar içeriye mi dışarıya mı?

İçerde Erdoğan’a karşı olan herkes.

Dışarda; Suriye, Libya, Irak, Somali, Akdeniz, Ege, Kafkaslar ve Osmanlı’nın ayağının bastığı her yerde.

Dönelim kılıca.

Benim baktığım fotoğraflarda Erbaş’ın kılıcı bazen sağ, bazen sol arada bir iki eliyle tuttuğu görülüyor.

Fatih Sultan Mehmet dahil Osmanlı tarihiyle ilgili görsellerde ve son dönem televizyonlarda gösterilen dizilerde kılıçlar bazen düz bazen de eğri görülüyor.

Kendisi anlatmadığına göre Erbaş’ın neden bu eğri kılıcı taşıdığını bilemeyiz ama Osmanlı Padişahları kılıcı içerde ve dışarda sıkça kullanmışlardır.

Sonuçta kılıç demek ölüm ve kan demektir.

Dünyanın her yerinde ve her döneminde.

Tarih de böyle bir şeydir.

Baktığınız açıya göre değerlendirebilirsiniz.

Örneğin kılıcın kullanılmadığı durumlar da olmuştur.

Padişahların aile içi kan davası olmasın diye kılıç değil çuvalla boğdurma, astırma bazen de okla öldürme yöntemine başvurdukları bilinmektedir.

Bazıları da kafese kilitlenmiştir.

Ertuğrul Bey’in ölümünden sonra Kayı aşiretinin başına geçen Osman Bey kendisine siyasi rakip olarak gördüğü doksan yaşındaki amcası Dündar Bey’i okla öldürerek bu öldürme işini başlatmıştır.

62 yıl sonra I. Murad iki kardeşinin gözlerini kızgın demirle kör ettikten sonra oğlunu ve ölen ağabeyi Süleyman Paşa’nın oğlu Melik Nasır’ı öldürdü.

Tek tek anlatmanın anlamı yok çünkü Sultanların büyük bölümü babalarını, kardeşlerini, kardeşlerinin hamile olan karılarını ya boğdurmuş ya da öldürmüşlerdir.

Örneğin babası III. Murat’ın yerine, Padişah olan III. Mehmet tahta çıkar çıkmaz erkek kardeşlerinin on dokuzunu boğdurttu. Ayrıca boğdurttuğu iki ergin şehzadeden daha önce hamile kalmış yedi cariyeyi de, ilerde ne olur ne olmaz, diye denize attırdı ve on altı yaşındaki büyük oğlu Şehzade Mahmud’u boğdurttu.

Bu bir rekordu.

Kendi aralarında akrabalarını öldürme yarışına girişen Padişahlardan on dördünün de devrildiğini de not edelim.

Bunlardan biri de AKP’lilerin çok sevip övündüğü ve 33 yıl tahtta oturan II. Abdülhamit’tir.

17 Ekim 1922’de bir İngiliz zırhlısına binerek, İstanbul’dan kılıcıyla ayrılan Vahdettin Osmanlı tarihinin son padişahı olmuştur.

Fatih II. Mehmet, on dokuz yaşında Edirne’de tahta çıktığı sırada, Johannes Gutenberg, Almanya’nın Mainz kentinde ilk matbaayı icat etmişti…

1492-1494’de II. Beyazıt, kardeşi Cem’in öldürülmesi için Papa ve Fransa kralına rüşvet verdiği sırada Kristof Kolomb, yeni kıtayı keşfetmişti.

Dönelim kılıca.

Osmanlı tarihinde kılıç yalnızca aile içinde kullanılmamıştır.

1299’dan 1922 yılına kadar 623 yıl süren Osmanlı İmparatorluğu döneminde 44 ya da 45 veziri-azam’ın kellesi kılıçla uçurulmuştur.

IŞİD’çilerin yaptığı gibi.

Kellesi uçurulan ilk veziri-azam Fatih Sultan Mehmet’e yan baktığı gerekçesiyle Fatih tarafından boğdurulan Çandarlı Halil Paşa’dır.

Kılıçla kellesi uçurulan vezirlerin sayısı ise belli değil.

Gelelim Osmanlı Devleti’nde padişahın emriyle kellesi uçurulan Şeyhülislamlara.

Ahizade Hüseyin Efendi, IV. Murad zamanında, Hocazâde Mes’ud Efendi, IV. Mehmed zamanında ve Feyzullâh Efendi III. Ahmed zamanında padişahın fermanlarıyla katledilmişlerdir.

Erbaş’ın kılıcını görünce aklıma bunlar geldi.

Başka?

“Tüfek icad oldu mertlik bozuldu” atasözü!