İmambakır Üküş; Bin yıl kanar mı bir yara, aynı yerinden… Bin yıl sürer mi hiçbir acı, hiçbir matem…
Bin yıl kanar mı bir yara, aynı yerinden… Bin yıl sürer mi hiçbir acı, hiçbir matem…
Bin yıl sürer mi hiçbir isyan… Hiçbir çığlık…
Bin yıl yanar mı bir ateş… Hiç sönmeden
Bin yıl devam eder mi mazlumluk…
Bin yıl sürer mi zulüm…
***
İşte bin yıldır, yerde kanlar içinde Hüseyin’in başı…
Bin yıldır devam ediyor, “dilleri Ali söyleyen gözleri Muaviye bakan”ların ihaneti…
Hüseyin’i Hüseyn yap şey, ne peygamber torunu olmasıdır, ne Hazreti Ali’nin oğlu olmasıdır…
Hüseyin’i Huseyn yapan şey, zalimlere olan başkaldırısıdır…
Binlerce zalime karşı, 72 can’la isyan edilmesidir.
O, zalim kavme karşı teslim olmaktansa, Allah’a sığınıp ölmeye tercih ederek Hüseyn olmuştur.
O, “insanlar dünyaya kul oldular; din, yalnız ağızlarında. İçilmiş kabın içindeki kalan su, sömürülmüş yayladaki ot kadar değersiz hale geldi dünya… Görmez misiniz? Gerçeğe uyan işe koyulan yok; fakat batıla koşan çok. İnanan, bunları görünce Allah’a kavuşmak ister; ben, ölümü kutluluk görmekteyim; zalimlerle yaşamayı ise bir zillet saymadayım” diyebildiği için Hüseyn olabilmiştir.
***
Ve bin yıldır umudun, direnişin adadır Hüseyn. Onun için, bin yıldır sönmüyor isyan ateşi ve hiç sönmeyecek…
Bin yıldır dilleri Ali söyler, gözleri Muaviye’dir. Bin yılın ihaneti devam eder Sivas’ta…
Hüseyin’in yerdeki kanlar içindeki başının yanına Darağacında sallanan Pir Sultan’ın bedenini koyar Sivas…
Kanar bin yılların yarası, Kerbela’dan Sivas’a…
***
Bin yıl sonra, Kerbela’dan Sivas’a bir ateş daha yakılır. Canlar ateşte semaha durur…
Bin yıl sonra, Emevilerin/zalimlerin devamı zamane yezidleri yakar ateşi Sivas’ta.
Kanar, bin yıl sonra yara yine Sivas’ta…
***
Kerbela’daki 72 cana, 35 can daha katılır.
Kanar durmadan, mazlumların yarası… Kerbela’dan Sivas’a…
**
Bin yıldır kanar yara, Kerbela’dan Sivas’a…
Bin yıldır zulüm aynı, zalimler aynı…
Bin yıldır, sürüyor isyan… Sürecek…
Mazlumların ahı alınıncaya dek…
İmambakır Üküş
İstanbul Gerçeği Genel Yayın Yönetmeni
