Boyacısından bilimcisine herkesin işini mükemmel yaptığı bir ülke

Orhan Bursalı; Böyle bir düş kurun. Herkes işini mükemmel yapıyor! Üstelik ülkede milyonlarca insan meslekler arası 'mükemmellik yarışması'na katılıyor.

Böyle bir düş kurun. Herkes işini mükemmel yapıyor! Üstelik ülkede milyonlarca insan meslekler arası “mükemmellik yarışması”na katılıyor. Tüm elbiseciler, tüm boyacılar, tüm bilimciler, tüm çöpçüler, tüm mühendisler...
Olmaz ya, tüm gazeteciler...
Bir adanmışlık halinde, bir hastalık gibi meslekleri sarmış. Mükemmel iş çıkarmaya odaklı toplum yapısı oluşmuş, bunun dışında kalanların da ayakta kalma şansı sıfırlanmış..
Böyle bir toplum modeli olabilir mi?
Niye olmasın?! Olması gerek.
Eğer yoksa, tüm toplumların, tabii özel olarak Türkiye’nin, bu üst çıtaya göre nasıl da yerlerde süründüklerinin fotoğrafını çekiyoruz demektir.
Bu da nereden çıktı diye soracak gibisiniz, yine Aziz Sancar’a getireceğim sözü. Herkes işini mükemmel yapmalı, dedi. Kendisi adanmışlığın çok iyi bir örneği olduğu için...

Siyasilere yer yok
Herkesin işini mükemmel yaptığı toplum, şüphesiz ütopyadır. Böyle bir ütopya mesela 1 milyon - 500 bin nüfuslu bir “toplum”da denenebilir. Büyük ölçüde başarılabilir de! Mesela 5’er milyonluk İskandinavya’da?!
Herkesin işini mümkün olduğu kadar iyi yaptığı toplumlarda, bugün siyasetçilerin, siyasi kuruluşların bir yeri olabilir mi? Ne bu adamlar işbaşına gelebilir, ne muhalefette tutunabilirler; ne böyle insanlar kalkıp siyasetçi olabilir veya toplum onları siyasetçi olarak yaşatır.
Temiz iş!
Önemli bir çoğunluğun, üstelik iktidara dayanarak hırsızlıkla yolsuzlukla işini kıvırdığı, alınteriyle yeteneğiyle kazanmadığı bir toplumda, böyle bir düzende, çoğunluk hırsızlıktan yolsuzluktan pay almayla geçinmeye çalışır.
Bugünkü düzeni tarif ediyorum.
Biraz önce, yapı mühendisliği alanında işini gerçekten mükemmel yaptığı için neredeyse işsiz kalacak kadar düzenin dışında kalan arkadaşımla konuşuyorduk. Dedi ki: “Hırsızlıkta ortaklıkla yürüyor her şey, siyasi makamlarla işleri ayarlayan ve yürüten ve oradan parasını kazanan başka bir aracı zümre oluştu. Bunlar devletin eski memurları..”
Galiba gelecek ve toplum ütopyasını tamamen değiştirecek, bugünkü siyasi partilere dayalı “iktidarı ele geçirme” rezaletine karşı, yeni bir yöntem, yaklaşım bulmak zorundayız. Bugünkü siyasi yöntemleri yerle bir eden..
Bir “gerçekleşebilir ütopya” nasıl inşa edilebilir? Buna yaklaşan bir denemede bulunabilir miyiz? Bakacağız...

SORU SORMADAN ÖZGÜR OLAMAYIZ