İki kitap, gözden kaçmasın...

Başbuğ, bugün Kıbrıs’ta görüşmelerin sürdüğünü, ama kimsenin de neler olup bittiğinden hem haberi olmadığını hem de büyük bir umursamazlık olduğunu belirterek, bu kitabın gerekçesini açıklıyor. 

Kıbrıs olmadan ülkeyi düşünmek mümkün mü? Hepimizin derin anıları var... Ben gece karartmaları içinde İstanbul’da yaşadım. Işıklar sızmayacaktı camlardan, mavi kâğıtlar veya sıkı sıkı perdeler ev içiyle dışarının ilişkisini kesecekti. Düşman uçakları İstanbul’u görüp vuramayacak mıydı, bilmiyorum. Bugünkü savaş uçaklarının hele karartma gibi önlemlerle sıfır derdi olur. Derin sığınaklara inmeniz gerekir.[Haber görseli]
Başbuğ, 6-7 Eylül 1955 olaylarında, henüz ilkokul öğrencisiyken Kuzguncuk’ta tanışıyor Kıbrıs’la, belli belirsiz... Sonra askeri lisede iken, 1958’de... Arkasından teğmen iken 1963’te Maltepe-Kartal 2. Zırhlı Tugay’da ve sık verilmeye başlanan alarmlarda... Ve 1973’te Genelkurmay’da Plan ve Harekât Dairesi Plan ve Prensipler Şubesi’nde proje subayı, Kurmay Yüzbaşı olarak, 1974 Kıbrıs çıkartmasına yönelik çalışmaların içinde. 19 Temmuz’da amfibi konvoyunun Kıbrıs’a hareket etmesi mesaj emrini bizzat götürmüş.
Sonra Genelkurmay İkinci Başkanlığı sırasında kendisini 2004’te o ünlü Annan Planı üzerinde aylar süren çalışmada bulmuş.
O sırada Annan Planı’na karşı bir tutum vardı. Başbuğ bu kitabı neden yazdığını da açıklarken olayların içinde insan olarak “gördüğü ve tespit ettiği bazı noktaları okuyucuyla paylaşma”ya vurgu yapıyor.
Okura şu mesajı veriyor: “Kıbrıs sadece Kıbrıslı soydaşlarımızın meselesi değil. Türkiye’nin güvenliği bugün düne nazaran daha çok söz konusudur...”
Başbuğ “tarihsel saptamalar” yaptığı ilk bölümden sonra, ikinci bölümde “1974 Kıbrıs Barış Harekâtı Başarısının Temel Nedeni” ve bugün ne yapılmalı sorularını ve önerilerini beş maddede tartışıyor... Kitaba belgeler de eklemiş. Toplumca bilgimizi tazeleyeceğiz ve önerileri tartışacağız. Kırmızı Kedi.