Romantik Devrimciler

Prof. Dr. Birgül Ayman Güler; Devrimciliği ''gerçekçi'' olanlar ile ''romantik'' olanların anlayışları.

Dostlardan biri diyor ki “romantik devrimciliğinizin önünde saygıyla eğiliyorum ama doksan yıllık yolculuk bu durakta bıraktı bizi işte!”

Yani kabullen! Biliyorum kendisi öyle demez ama “akıllı ol!”

“Her sabah” diyor, “onlarca bilgili kalemin yazılarını okuyorum, bunların hepsi karanlık çuvalın bir ucuna mı yapışmışlar yani?”

Konu, tahmin edileceği üzere, devletin çatısına önerilen aday hamlesi.

*
Bu nasıl bir yarılma?

Herhalde bu kez yarılmanın şiddeti, Prof. Dr. Tolga YARMAN’ın yazısına verdiği başlıktaki gerçekten kaynaklanıyor. Sayın Yarman, “Zurnanın Zart Dediği Noktadayız” başlığını koymuş yazısına. http://www.ilk-kursun.com/haber/186007/zurnanin-zart-dedigi-noktadayiz-ne-ki-turkiye-sahipsiz-degildir

Gelişmeler öyle bir noktaya geldi ki, birlikte yürüdüğümüz kişi ve kurumlar Cumhuriyet’in kuruluş ilkelerine aykırı bir adaylaştırmayla adeta çatırdadı.

Oysa adaylaştırmanın yönteminden kişileştirilmesine kadar durum her şeyiyle ortada. Gözler, öneri sahiplerinden önce arkada ve örtülü durmalarına karşın gerçek fikir sahiplerini anında seçiyor. Arkadaki “lobi”ler portre halinde bile değil, adeta boydan sırıtıyor.

*
O halde neden bu yarılma?

Bunun açıklaması, toprağı bol olsun, Doğan AVCIOĞLU’nda. 1974 yılında yayımlanan “Milli Kurtuluş Tarihi” adlı çalışmasının ilk cildinde.

Bu ilk cilde de bir başlık vermiş Avcıoğlu. Başlık şöyle: Emperyalizm karşısında Türk Aydınının Aymazlığı ve Tam Bağımsızlık”.
Diyor ki, kurtuluş savaşının lider kadrosunda bağımsızlık anlayışı tek değildi. İki bağımsızlık anlayışı vardı. Biri tam bağımsızlık anlayışıydı. Diğeri ise “ekonomik açıdan sömürge koşullarında dahi, siyasal bir bağımsızlık görüntüsünü bağımsızlık say”ma anlayışı.

Bu anlayış sahipleri, “kurtuluş savaşımızın lider kadrosunda [birlikte] yer almışlardır. Amerikan ve İngiliz emperyalizmlerinin Türkiye’ye karşı tutumu açık seçik iken, Sivas Kongresi’nde Amerikan mandası olma görüşünün ilanı, ABD mandayı kabul edeceğine dair bir garanti vermediği için ancak [zar zor] önlenebilmiştir.”
Bu iki anlayış, Batılaşma konusunda Tanzimatçı Ali Paşa’nın 'enternasyonalist' Batıcılığı ile millici Batıcılık diye belirmişti. İlki büyük devletlerin memurluğunu kabul etmiş, ikincisi büyük devletlerle tam eşitlik talep etmiştir.

İki anlayış, kalkınma konusunda 1838’de başlamış serbest ticaretçi ‘enternasyonalist’ kalkınma – millici kalkınma diye belirmiştir. İlkinin temsilcisi “Türkler, Batının büyük devletlerinin yardımıyla ileri hareketlerine devam etmek istemektedir” diyen Sadrazam Damat Ferit Paşa’dır. İkincisinin temsilcisi ise “Osmanlı ülkesi yabancıların serbest bir sömürgesinden başka bir şey değildi” diyen Atatürk’tür: Milli amaç, “milletin tam bağımsızlığını sağlamak ve bunun için ekonomisinin gelişmesine neden olan bütün engelleri ortadan kaldırmak”tır.