Eş Kavgaları ve Çocuklar

Şebnem Nur; Eşler, kimi zaman da eğitim seviyelerini yahut mesleklerini önemsemeden de birbirleriyle ‘lüzumsuz’ kavgalara tutuşabiliyorlar. Ne yazık ki bunu, çocuklarının gözü önünde yapanlar da azımsanmayacak kadar fazla sayıda.

Okul öncesi çocuk sayısının üçten fazla oluşu...
Plansız gebelikler...
Madde bağımlılığı...
Ekonomik sorunların mevcudiyeti...
Düşük eğitim seviyesi...
Aşk evliliği yapmamış olmak...
Ruhsal sorunlar...
Geniş aileye sahip olmak...
Evlilikte 3. şahısların bulunması...
‘Ben’ dilinden yoksun iletişim şekli...

       Bu ve benzeri sorunlardan birinin ya da birden fazlasının bulunması dahi, evliliğin ‘kavgalı’ bir hale gelmesine yetiyor ne yazık ki.

       Her sözüne/ hareketine laf yetiştirmek, lafın altında kalmamaya çalışmak, neredeyse tüm gün süren ve bazen de fiziksel şiddete varan kavgaların yaşanması.

       Eşi ile olan iletişimsizliğinden bahseden bir kadın:” Eşimin hiçbir sözüne ve tavrına tahammülüm yoktu. Her zaman kavgaya hazırdım.”

       Eşler, kimi zaman da eğitim seviyelerini yahut mesleklerini önemsemeden de birbirleriyle ‘lüzumsuz’ kavgalara tutuşabiliyorlar. Ne yazık ki bunu, çocuklarının gözü önünde yapanlar da azımsanmayacak kadar fazla sayıda.

       Okul öncesi yahut ilkokul çağındaki çocuklar, ebeveyn kavgalarından ciddi oranda olumsuz etkilenip, kendisine yahut arkadaşlarına zarar verme eğilimi ve okulda uyumsuzluk geliştirebiliyorlar. Keza ergenlik döneminde de, özellikle de ergen; bu süreci sıkıntılı bir şekilde geçiriyorsa, aile üyelerine yahut kendisine de zarar verme davranışı, gözlenen bir olgudur.

       Çocukar böyle bir durum karşısında kendi yaş düzeylerine göre başa çıkma stratejisi geliştiriler:

▫️ Anne- babayı kavga ederlerken ayırmaya çalışma, sonrasında pes etme ve yıpratıcı bir stresle başa çıkma metodu olan ‘umursamama’ metodunu seçme.

▫️ Kendini suçlama ve ilerleyen durumlarda kendine fiziksel zarar verme.

▫️ İntihar

▫️ Aile kavramıyla ilgili olumsuz yargılar oluşturmak ve ileride sorunlu bir aile hayatının olması, yahut hiç olmaması.

▫️ Ebeveynlerden nefret etme.

▫️ Evden kaçma

▫️ Bir kaçış olarak, özellikle de erken yaşta evliliği seçme.

▫️ Madde kullanmaya başlama

       Sonuç olarak; kavgaların devamlı süregeldiği bir aile ortamında, boşanmayı seçmemek ve bunu çocuklar için yaptığını söylemek, çocuklara eziyet çektirmekten başka bir şey değildir.

       Huzurun ve uyumun bulunmadığı, sözümona bir aile ortamından ziyade, çocuğun anne ile yahut baba ile yaşaması, ilerideki hayatının bir kayıp olmayacağı ihtimalini de güçlendirebilir.