Kaçırma korkusu

Şebnem Nur; Güven ne kadar önemli bir duygudur değil mi? Aşk da, sadakat da, onsuz ‘gerçekten’ var olamaz.

Güzel başladık aslında...
İyi de gidiyoruz sayılır...
Ama bir mesajımı geç okuması ya da cevaplandırmaması,
Ya da telefonuma cevap vermiyor oluşu...
Hemen içimde bir şüphe uyandırıyor...
Öylece gitti mi acaba diyorum...
Bazen de ettiğim bir sözün ardından düşünüyorum...
Acaba içinde, onu kıracak kelimeler barındırıyor muydu, diye.

       Güven ne kadar önemli bir duygudur değil mi? Aşk da, sadakat da, onsuz ‘gerçekten’ var olamaz.
       Ama her ne hikmetse, çoğu zaman ona ihtiyaç duymamamız gerektiğini unutup, çoğunlukla ‘şüpheye’ sarılıyoruz. Hep bir lafın, hareketin arkasını aramak, kurcalamak, sorgulamak, ‘açıkgözlük’ olarak nitelendiriliyor.
       Güveniyorsan, gözünü kapatmış sayılıyorsun. Kazık yemeye daha yatkın hale geliyorsun.
       Geliyor musun?
       Onca tanıdığın insan dururken, sen onu seçmişsin. Daha doğrusu kalbin ona ısınmış. İnsan zorla âşık olamaz, değil mi? Ne yaparsak yapalım, ne kadar mantıklı çıkarsamazlarda bulunursak bulunalım, huyunu ne kadar beğenirsek beğenelim...
       Eğer o kişiye âşık değilsek, değilizdir. Âşık olmak, insanın kendi iradesinde değildir.
       İradenin, mantığın, içinde bulunulan şartların ve tüm diğer aşılabilir/ aşılamaz engellerin devre dışında kaldığı ve o kişiye teslimiyet duymak istediğimiz haldir aşk.
       Gardını indirmek ve silahları bırakmak gerek.
       İki taraf da birbirlerinin aşklarından emin olmalıdır ki, aşkı yaşamaya engel olabilecek tim pürüzler ortadan kalkabilsin.
       Her aşk, ondan emin olunması için neler yapılması gerektiğini bünyesinde barındırır zaten.
       En çok hangi sebeple tartışma çıkıyorsa, onu halletmek gerek.
       Vücutta sorunlu bir bölgenin, ağrı yaparak bunu size bildirmesi gibi.
       Birbirinizle olmanıza sebep, aşktan başka bir şey değilse, sorunlar da çözümlenmeye daha yatkın olurlar.
       Birbirinizin aşkından ne denli emin olursanız, kaçırma korkusuna da o kadar az yakalanırsınız.