Onsuzluk Mu Yalnızlık Mı?

Şebnem Nur; Yalnız kalamaz işte kimileri. Yalnız kalmaktan korkar. Kendisiyle kalmaktan korkar aslında. Çünkü tanımıyordur aslında KENDİSİNİ. Hep başkalarının kendisiyle ilgili zanlarını duymuştur çünkü. Hep sözümona yetersizliklerini duymuştur.

Nerdeyse her gün onu aramak ya da
Ona mesaj çekmek istiyorum.
Çoğu zaman da yenik düşüyorum bu isteğime.
Kendimi dizginlediğim zamanlarda da
Hep o beni arasın istiyorum.
Ama çoğu zaman da bu gerçekleşmiyor.
Birkaç gün ondan haber almadığımda,
Acaba yalnız mı kaldım, paniklemelerine giriyorum.
Yanımda olmadığı zamanlarda bile,
Birlikte oluşumuz bastırıyor o andaki yalnızlığımı.
Özellikle de biryerde otururken ya da
Sinemaya gitmek istediğimde,
Muhakkak yanımda olsun istiyorum.
Onsuzluk değil galiba beni korkutan şey.
Yalnızlık...

Geç yaşlara kadar ailelerin çocuğun üzerine titremesi; dur öyle olmaz, sen yapamazsın, beceremezsin... Düşük öz yeterlilik, öz saygı eksikliği, nihayetinde de özgüven eksikliği.

Sonuç olarak da kendi potansiyelini bilememek, hep başkalarına bağımlı olma ihtiyacı. Nihayetinde de yıllar geçse de, yaş alınsa da bir türlü olgunlaşamamak.

Bağımlı, yapışkan bir duygusal ilişkinin kölesi olmak kimi zaman. Dövülse de, hakarete uğrasa da, aşağılansa da terk edememek. Ya da bu denli yapışkan ve bağımlı oluşun karşı tarafı bunaltması neticesinde her ilişkisinde terk edilen taraf olmak. Yahut olgunlaşamamanın sonucu olarak duygusal bir ilişkinin sorumluluğunu almaktan ‘tırsmak’ ve yalnızlığa mahkum olmak.

Yalnız kalma korkusuyla, terkedilmekten de korkmak ve kendine uymayan bir ilişkide saplanıp kalmak, nihayetinde evlilik ve kendi çocuğundan ebeveynlik beklemek hatta.

Yalnız kalamaz işte kimileri. Yalnız kalmaktan korkar. Kendisiyle kalmaktan korkar aslında. Çünkü tanımıyordur aslında KENDİSİNİ. Hep başkalarının kendisiyle ilgili zanlarını duymuştur çünkü. Hep sözümona yetersizliklerini duymuştur.

Yalnız kaldığında da bu yetersizliklerle yüzleşeceğini zanneder. İki yumurta kıramaz, boş vaktini değerlendiremez, evi süpüremez, örgü öremez, kek yapamaz...

AYNADA KENDİNE BİLE BAKAMAZ HATTA. Yalnız kaldığındaki bu yabancıyı tanıyamaz çünkü.

Böyle şeyler olacağını zanneder. Hatta emindir. O yüzden de denemez bile. Sanki yalnızlığını giderecek kişi süpermendir(!). Belki ondan daha değersiz, yeteneksiz biridir ama işte!!!!

Herkes, kendinden değerlidir.