Sevgilinin intikamı

Şebnem Nur; Âşık olduğum adamın, arkasında bıraktığı koskocaman hayal kırıklıkları. O kadar kırıktı ki o hayaller, Toz bulutu oldular adeta!

Onca mesafeye rağmen tanışmıştık ya hani...
Nasıl da sıcacık yapmıştın yüreğimi...
Aklıma düşmüştün sonra.
Olur mu acaba ya dedim, olur mu gerçekten?
Biz olabilir miyiz seninle?
Sende de aynı hisler varmış meğer!
Pek ummamıştım ama, mucizenin adı olmuştun!
Seni sevdiğimi yutkunmuyordum artık!
Yüreğimden gelen tüm güzel söcükleri doya doya söyleyebiliyordum sana.
Başlamıştık artık işte!
“Ömrünün sonuna kadar!” demiştin hem de!
Şimdi şimdi hissediyorum bak! Ne deli sevmişim seni!
Ama sonra birşeyler oldu!
Ben, anlamadım!
Ellerimin arasından kayıp gidiyordun adeta!
Çok çırpındım biliyor musun?
Çok uğraştım sevgilim.
Ama kalbimin paramparça olup olmayacağını umursamadan seçtin kelimelerini...
Sanki hiç sevmemişsin gibi.
Sanki hiç ortak hayallerimiz olmamış gibi.
Sanki ‘biz’ olmak için bu yola çıkmamışız gibi.
SUSTUN BİR DE...
Âşık olduğum adamın, arkasında bıraktığı koskocaman hayal kırıklıkları.
O kadar kırıktı ki o hayaller,
Toz bulutu oldular adeta!
Tozu dumana katmak istediler!
Yapamadılar mı?!
Yok, yok yaptılar da!
Çok mu iyi oldu?
Çok mu güzel oldu?
Seni hâlâ sevmiyor muyum sanıyorsun?
Deliler gibi âşık değil miyim hâlâ!
Evet artık ne önemi var değil mi?
Köprüleri de attık, gemileri de yaktık!
Ama öylece gidemezdim işte!
Senin öylece gidişin benim susmama izin vermedi işte!
En acısı da ne biliyor musun?
Seni hâlâ bu kadar severken,
Bu bitişin ölüm kadar soğuk ve geri dönüşsüz olduğunu bilmek!