Odalık

Şebnem Nur; Çocuğu yetiştirirken; korkutma ve kandırma ile terbiye vereceğine, neyi neden yapmaması yahut yapması gerektiğini söyleyerek daha sağlıklı ve topluma faydalı bireyler yetiştirilmesine katkı sağlayacaktır.

Ataerkil bir ailede büyümüştü.
Annesi, üç erkek kardeşini daha doğruncaya kadar da;
Kayın babasıyla “konuşabildiğine “hiç şahit olmamıştı.
Annesi, babasıyla da pek konuşmazdı aslında.
Babası, annesinden bir şey isterken yüzüne baktığına da  pek şahit olmamıştı.
Annesinin görevleri ise  sabitti: çamaşır- bulaşık yıkamak, evi süpürüp temizlemek, çocuk doğurmak, yemek yapmak.
Tek başına dışarı çıkmak, alışveriş yapmak yahut bir sıkıntısını, şikayetini dile getirebilmek annesi için; söz konusu dahi olamazdı.
Sağlık kontrolü; doğumdan doğuma gördüğü,
Ebe kadından ibaretti.
Yemeği saatinde yetiştirememek yahu çamaşırları,
Kirlide bırakıvermek ağır bir bedele tabi idi.
Kendi baba evinde, “zaten eve gidecek” diye doğru düzgün;
Okutulmayan ve yetirilmeyen bir kız çocuğuydu.
Koca evinde de el kızından öteye gidemedi.

O da; kadınların annesi gibi bir hayatı olduğunu sandı.
Büyükşehir’e, üniversite okumaya geldiğinde;
Sınıfta kızlarında eğitim gördüğüne çok şaşırdı.
Hatta onları; sadece erkeklerin arasında bulunmak için,
Okuma bahanesiyle gelen “hafif meşrep “kızlar olarak gördü.
Kızlı-erkekli masalarda oturulan kantin sohbetlerinin,
Dışında kaldı, istese de istemese de.
Bar kültürü ile hiç tanışmadı.
Yaşadığı kültür şokunu üzerinden atabilmesi için;
Üniversite yılları yetemedi!

Kimi insanın geldiği aile kültürü katı ve genel kültürle pek uyumlu değilse; o kimsenin iyi bir eğitim alması, büyük şehre taşınması yahut iyi bir gelir sahibi olması; kabuğunu kırmasına da yetmiyor çoğunlukla. Öğrenim görüyor ama; eğitim yetersiz kalıyor.

Hatta; aldığı öğrenim sayesinde yanlış olduğunu öğrendiği kültürel bir örfe yahut geleneğe  hâlen “sıkı sıkıya “bağlı kalabiliyor. Diplomalı nota kafa!

İşte tam da bu yüzden; toplumu oluşturan en küçük birim olan ailede;  çocukları büyütmekle görevli olan annelere çok iyi bir eğitim vermek gerekmektedir. Başta;  çocuk bakımı, çocuk gelişimi ve ruh sağlığı bilgisi olmak üzere.

Çocuğu yetiştirirken; korkutma ve kandırma ile terbiye vereceğine, neyi neden yapmaması yahut yapması gerektiğini söyleyerek daha sağlıklı ve topluma faydalı bireyler yetiştirilmesine katkı sağlayacaktır.

Aydınlık, sağduyulu, bilinç ve vicdan sahibi bir toplum; eğitimli bir anneden geçer.