Küsmek... Çocuğa küsmek...

Turgut Ünlü: Çocuk”Bazı yanlışlar yapsamda anne ve babamca sabır ve sevgiyle desteklenecek kadar değerliyim” algısına sahip olmalıdır.

Küsmek, birşeye kırılıp, iletişimden çekilmektir.

Küsme; “Seni olduğun halinle kabul etmiyor, kendimi uzağa çekiyorum” mesajını karşısındakine vermektir.

Küsmek, olayların ve hislerin sorumluluğunu karşınızdakine atmak demektir.

Böylesi bir sorumlulukla çocuk başedemez.

Çünkü çocuk büyüme ve öğrenme sürecindedir. Ve bir bilmezlikten geçmektedir. Anneve babanın bu süreçte çocuğa sabır ve anlayışla rehberlik etmesi gerekir ki rehberlikte küsmeye asla yer yoktur.

Çocuk”Bazı yanlışlar yapsamda anne ve babamca  sabır ve sevgiyle desteklenecek kadar değerliyim” algısına sahip olmalıdır. Aksi durumda çocuk, kendini ruhsal olarak terkedilmiş görür, kendisinden uzaklaşlacağından korkar. Hemen barışma ve özür dileme  yollarını arar. Bu, ebeveynin gönlünü okşasa da geçici ve yüzeysel bir barışıklıktır. Çocuk, köşeye sıkıştığı, korktuğu, engellendiği hissiyle içinde güce karşı bir öfke biriktirir. Artık, ya her denileni yapan, pasif, saldırgan ya da her söylenene çabuk teki veren, öfkeli ve söz dinlemeyen bir çocuk olacaktır..

Anne-baba unutmamalıdır ki, çocuklarla değildirler, arkadaş da değildirler. Arkadaşlıkta eşitlik vardır. Ebeveyn çocukla dengeli bir ilişki kurmalı, her yaştaki çocuğun hata ve zorluklarına karşı kontrollü, akıllı, sevecen ve sabırlı olmalıdır.